Info

Wideo i filmy powstałe w kontekście przemian w Polsce lat 80., Niemczech lat 90. i w Egipcie – teraz

Darb 1718 Center, Kair

Wideo i filmy prezentowane na wystawie nie są traktowane w kategoriach gatunkowych, celem jest pokazanie zmieniającej się roli technologii, a także różnych sposobów w jaki ruchomy obraz i jego odbiór mogą być narzędziami oporu.

Wydarzenie jest organizowane przez ARCHiNOS Architecture (www.archinos.com) we współpracy z Centrum Sztuki WRO z Wrocławia (www.wrocenter.pl). Projekt współfinansowany jest ze środków Unii Europejskiej w ramach rocznego Programu Współpracy Kulturalnej z Egiptem. Dodatkowe wsparcie pochodzi ze środków Bibliotheca Alexandrina, Ambasady Federalnej Republiki Niemiec w Kairze oraz Ambasady Rzeczypospolitej Polskiej w Kairze.

Dyrektor projektu: Agnieszka Dobrowolska
Kurator: Klio Krajewska

O wystawie

Indywidualnie lub zbiorowo rejestrowane w trakcie ważnych politycznych przemian obrazy są formą sprzeciwu wobec reżimów i stanowią przeciwwagę dla obrazów tworzonych przez oficjalne media. Funkcjonują one na wielu poziomach. Rejestrowanie realiów życia w systemach opresyjnych może być próbą dokumentowania indywidualnej rzeczywistości, ale także celowym zabiegiem mającym na celu zawrócenie uwagi zewnętrznego świata. Ukazanie różnicy pomiędzy informacjami z oficjalnych źródeł, a warunkami życia zwykłych ludzi, jest aktem obywatelskiego oporu wobec oficjalnej propagandy. Materiał dokumentalny staje się bodźcem do zmian: reżimy tracą informacyjny monopol, tym samym, tracą kontrolę. Zarejestrowane materiały zwykle żyją dłużej niż rewolucje, a poza ich treścią, także rodzaj wykorzystywanego sprzętu nagrywającego ma znaczenie. Sztuka wideo i kino eksperymentalne nieustannie poszukują nowych narzędzi i sposobów wyrazu. Widz, wybity z utartych schematów i przyzwyczajeń, zyskuje nowe możliwości postrzegania, staje się bardziej krytyczny. Kontekst geopolityczny, narzędzia i ich dostępność dla artystów, czy szerzej, społeczeństwa oraz sposoby dystrybucji, wszystkie te elementy znacząco zmieniają się na przestrzeni czasów i miejsc.

W Polsce i Niemczech w latach 80. i 90. dostęp do urządzeń nagrywających był ograniczony, a dostęp do sieci dystrybucji praktycznie niemożliwy. Nierzadko artyści posiadający dostęp do kamery w swobodny sposób eksperymentowali np. poprzez kierowanie obiektywów na bezpośrednie polityczne i społeczne realia. Jednak w dzisiejszym Egipcie, po upływie dwudziestu, trzydziestu lat, każdy może to robić za pomocą łatwo dostępnych urządzeń przenośnych oraz platform społecznościowych. Egipscy artyści, filmowcy czy przypadkowi świadkowie zdarzeń tworzą tysiące gigabajtów materiałów wideo, który staje się materiałem do tworzenia dokumentów, filmów krótkometrażowych czy wideo. Wiele z tych materiałów nadal czeka na wykorzystanie.

Prace

wideo / eksperymentalne filmy krótkometrażowe

Józef Robakowski – Sztuka to potęga!
Piotr Bikont – Podwójne potknięcie
Zygmunt Rytka – Retransmisja
Jacek Niegoda – Kontestator
Antal Lux – Mauerläufer
Egon Bunne – Everything Changes
Hartmut Jahn – A Double German Fantasy
Heba Amin – My love, for you, Egypt
Bassem Yousri – Pulse
Mosireen – The People Demand the Fall of the Regime

Filmy pełnometrażowe:

7 marca
Andrzej Wajda – Człowiek z żelaza

8 marca
Cynthia Beatt – Cycling the Frame
Cynthia Beatt – The Invisible Frame

9 marca
Otwarta konferencja w Bayt Sinnari, Plac Sayeda Zeinab, Kair

10 marca
Heiko Lange – The Noise of Cairo: A Documentary about Cairo, Art and Revolution (Dźwięki Kairu: Dokument o Kairze, sztuce i rewolucji.)
Maria Zmarz-Koczanowicz – Children of the Revolution (Dzieci rewolucji.)

11 marca
Wolfgang Becker – Good Bye, Lenin!

12 marca
Andrzej Wajda – Człowiek z marmuru

13 marca
Hanan Abdalla – In a Shadow of the Man

14 marca
Florian Henckel von Donnersmarck – Życie na podsłuchu

Uczestnicy

EGIPT

Mona Abaza
Profesor socjologii na Wydziale Socjologii, Antropologii, Psychologii i Egiptologii Uniwersytetu Amerykańskiego w Kairze. Specjalistka w dziedzinie kultury konsumpcyjnej, dyskursów oświeceniowych w rejonie Bliskiego Wschodu oraz zagadnień genderowych.

Bassem Yousri
Egipski artysta wizualny i niezależny filmowiec. Jego wielowątkowa twórczość obejmuje tworzenie wielomedialnych instalacji w przestrzeni galeryjnej i miejskiej, street artu, kampanii uświadamiających, oraz eksperymentalnych filmów dokumentalnych.

NIEMCY

Cynthia Beatt
W 1988 Cynthia Beatt i Tilda Swinton wyruszyły na filmową podróż wzdłuż muru berlińskiego do miejsc rzadko odwiedzanych. Film Cycling The Frame stanowi unikatowy dokument. 21 lat później, w czerwcu 2009, Beatt i Swinton odtworzyły przebieg muru, który niegdyś izolował Berlin Zachodni. The Invisible Frame pokazuje poetycką wędrówkę poprzez różne krajobrazy, tym razem, po obu stronach muru.
www.invisible-frame.com

Maxa Zoller
Po ukończeniu w 2007 doktoratu z filmoznawstwa na Birkbeck College w Londynie, zaczęła wykładać zagadnienia związane ze sztuką ruchomego obrazu oraz teorią krytyczną. Jako kurator filmowy zorganizowała w 2009 w Tate Modern serię pokazów pt. „Generation Berlin Wall: Films from West Berlin and East Germany in the 1980s”. Ostatnio prowadziła warsztaty w Darb 1718. Obecnie mieszka w Kairze.

Hartmut Jahn
Od 1976 roku tworzy filmy, wideo i instalacje. Wykłada na licznych uniwersytetach; od 1998 jest profesorem na Uniwersytecie Nauk Stosowanych w Mainz. Jego prace pokazywane są na całym świecie, otrzymał także liczne nagrody za swoją twórczość. Powrócił ostatnio z projektem fotograficznym do motywu muru berlińskiego, dwadzieścia lat po jego upadku.

POLSKA

Piotr Krajewski
Kurator, krytyk i wykładowca. Specjalista w dziedzinie sztuki współczesnej i kultury medialnej. Współzałożyciel  i główny kurator w Centrum Sztuki WRO we Wrocławiu. Autor wielu publikacji, m.in. Ukryta Dekada – czyli wybór polskiej sztuki wideo z okresu 1985-1995. Polskie prace prezentowane na wystawie „Recording Against Regimes” pochodzą właśnie z tego zbioru.

Jacek Niegoda
Ukończył w 1998 Wydział Rzeźby gdańskiej ASP. Jest współzałożycielem dwóch ważnych niezależnych grup artystycznych: Fundacja Wyspa  i CUKT – Centralny Urząd Kultury Technicznej.

Maria Zmarz-Koczanowicz
Jest artystką wizualną oraz reżyserką filmową. Rektor Wydziału Reżyserii oraz Profesor na PWSFTViT w Łodzi. Specjalizuje się w filmach dokumentalnych, realizowała także produkcje Teatru Telewizji oraz film fabularny.