Info
Czym jest SIAF2020?
Międzynarodowy Festiwal Sztuki Sapporo (SIAF) to artystyczne wydarzenie odbywające się w Sapporo w Japonii raz na trzy lata, SIAF2020 zaś to trzecia edycja. Zapoczątkowane w 2014 roku triennale po raz pierwszy odbędzie się zimą, z której słynie Sapporo. SIAF2020 promuje sztukę współczesną, sztukę mediów, a także mediację sztuki. Szczególne zainteresowanie jest położone na sztukę mediów, gdyż Sapporo należy do sieci miast kreatywnych UNESCO, wraz m.in. z Koszycami i Linzem.
Dwie poprzednie edycje miały tylko jednego kuratora. Kompozytor i artysta pracujący z dźwiękiem Riuychi Sakamoto był kuratorem pierwszego SIAF, kuratorem drugiej edycji był muzyk Otomo Yoshihide. Tym razem organizatorzy postanowili zastosować nową formułę współpracy – SIAF2020 będzie mieszanką sztuki współczesnej, sztuki mediów i mediacji sztuki, za co odpowiedzialnych będzie trójka kuratorów: Taro Amano, Agnieszka Kubicka-Dzieduszycka i Kanoko Tamura.
O korzeniach i chmurach – Sinrit/Niskur (w języku Ajnów)
O korzeniach i chmurach to temat trzeciego SIAF, zaplanowanego na zimę 2020 r. Korzenie sięgające w głąb ziemi i chmury dryfujące po niebie – to symbole idealnie opisujące naturalne środowisko, które Sapporo i wyspa Hokkaido mają do zaoferowania. Można je również postrzegać jako dolną i górną granicę ludzkiej aktywności na planecie, która powoduje i podlega wielorakim cyklom zmian. Chmury same w sobie są częścią jednego z takich cykli: pary wodne skraplają się, tworząc deszcz lub śnieg, przenikają do ziemi, a następnie, po zebraniu się w rzekach, morzach i oceanach, ponownie powracają na niebo. Dziś jednak ogromna ilość informacji wytwarzanych przez społeczeństwo gromadzi się bezgłośnie jak śnieg, co w obliczu ich twardej, rzeczywistej sprawczości często może powodować, że czujemy się zdezorientowani.
Ziemia ma także korzenie innego rodzaju – mikro- i makrohistorie, podczas gdy na niebie są nie tylko ptaki i chmury, ale także niewidzialne sieci tworzone przez technologię. Uważa się, że nawet naturalne, biologiczne cykle, wcześniej uważane za niezmienne, są zagrożone. Od dwóch dekad naukowcy alarmują, iż świat wkroczył epokę antropocenu, w której działalność człowieka ma tak duży wpływ na geologię planety, jak poważne trzęsienia ziemi lub erupcje wulkaniczne. Chociaż teoria ta ma swoich przeciwników, dzięki artystom i ich dziełom staje się apelem uzmysławiającym to, jak nasze działania mogą zniszczyć planetę, na której żyjemy.
Sztuka aktualna coraz bardziej przypomina nam, że nie możemy skupiać się wyłącznie na sprawach ludzkich, jeśli mamy rozwiązać bieżące problemy społeczne i polityczne, pokonać wyzwania towarzyszące codziennemu życiu i zachować świat dla przyszłych pokoleń. Innymi słowy, czasy te wymagają od nas, abyśmy rozszerzyli naszą wyobraźnię poza nasze codzienne życie – spoglądając ponad zamieć przed naszymi oczami i pytając, skąd się wzięła, dokąd zmierza – i poważnie myśleć o przyszłości.
W tych trudnych czasach twórcy SIAF chcą krytycznie spojrzeć na historię, geografię i kulturę Hokkaido, aby wskazać bardziej świadomy sposób na ukształtowanie naszych ścieżek ku przyszłości. Proponowana metoda polega ma na ponownym zbadaniu relacji z perspektywy sztuki, a Sapporo z górującym nad nim szczytem Moiwa jest idealnymi miejscami do zilustrowania współczesnej (post)ludzkiej kondycji – jako jednego z gatunków żyjących na Ziemi. Od 1950 r. Sapporo jest słynne ze znanego i popularnego Festiwalu Śniegu, co stanowić będzie ważny kontekst dla prezentacji prac artystów SIAF.
SIAF2020 chce ożywić pamięć o kulturze Ajnów, ich lokalną wiedzę i zachować doświadczenia skolonizowanej zbiorowości. Miasto Sapporo zostało założone w połowie XIX wieku jako wynik ekspansji kolonialnej Japończyków. Pierwszym antropologiem, który prowadził badania kultury Ajnów, był Bronisław Piłsudski, brat Józefa Piłsudskiego. Jako pierwszy badacz nagrywał ajnuskie pieśni za pomocą nowej wówczas technologii. Żył wśród Ajnów i założył w tej społeczności rodzinę. Potomkowie Piłsudskiego żyją do dziś w Japonii.
Tylko pozornie badanie historii i środowiska danego regionu może wydawać się prowincjonalne. Tymczasem dogłębne zrozumienie lokalnych uwarunkowań może zapewnić uniwersalny wgląd, który może pomóc w rozwoju specyficznego kształtu danego regionu. Zbudowanie prawdziwie harmonijnego świata, który uznaje i akceptuje różne wartości i kultury, jest nadal globalnym wyzwaniem i misją. Prace artystów prezentowane na SIAF mają zapewnić zarówno perspektywy lokalne, jak i globalne. Celem SIAF2020 jest stworzenie wystawy, dzięki której odwiedzający mogą nauczyć się patrzeć na świat, sprzyjając wymianie i rozpowszechnianiu zróżnicowanych, współistniejących perspektyw także po jego zakończeniu, pozostając mocno zakorzenionym w regionie Hokkaido.
Trzy obrane kierunki
Sztuka współczesna:
dyrektor-kurator ds. sztuki współczesnej i główny dyrektor artystyczny Taro Amano
W festiwalu wezmą udział artyści z różnych środowisk, zarówno z Japonii, jak i zagranicy. Będą tworzyć i prezentować prace, reinterpretując i potwierdzając ich znaczenie. W programie znajdą się inicjatywy, które badają szczególny charakter regionu, na przykład poprzez rekontekstualizację geopolitycznego wizerunku Hokkaido, analizując przepływ ludzi, rzeczy i wydarzeń, w ujęciu historycznym.
Upływ czasu jest nieodłączną częścią idei cyklicznych procesów, które przywołuje temat festiwalu. Jest to związane z innym kluczowym celem SIAF2020: rozważeniem tego, czego możemy się dowiedzieć o przebiegu historii sztuki i kronice upływu czasu. Dzisiaj nasze aktywności i ich wspomnienia są zależne od technologii, potrzebujemy świeżych pomysłów na połączenie przeszłości i przyszłości.
Sztuka mediów:
kuratorka-dyrektorka ds. sztuki mediów Agnieszka Kubicka-Dzieduszycka
SIAF2020 zbada, w jaki sposób komunikacja i technologia zawsze – oraz wszystkie specjalistyczne umiejętności, metody i narzędzia z nimi związane – kształtowały nasz sposób myślenia o społeczeństwie, życiu codziennym, definiując również takie pojęcia współzależne jak natura i kultura. Właśnie dlatego postanowiliśmy zwrócić uwagę na sztukę medialną jako szczególny wnikliwy sposób obserwowania społeczeństwa z perspektywy dzieł artystycznych korzystających z nowych technologii. Interakcja z dziełami sztuki mediów ma pozwolić na lepszy wgląd w rządzoną algorytmami współczesność, postęp cyfryzacji i sztucznej inteligencji określany jako czwarta rewolucja przemysłowa. Krytyczna refleksja własna w codziennej koegzystencji z technologiami jest jednym z celów stawianych przez organizatorów.
Komunikacja i mediacja sztuki:
dyrektor ds. komunikacji i mediacji sztuki Kanoko Tamura
Trzecim filarem architektury organizacyjnej festiwalu jest sekcja komunikacji i mediacji sztuki. Celem SIAF nie jest po prostu przedstawienie powyższych pytań i ujęć programowych uczestnikom festiwalu. Uwzględniając aspekt komunikacji w decyzjach kuratorskich od już wstępnego etapu budowy programu, organizatorzy planują zbadanie rzeczywistej roli, jaką festiwal sztuki współczesnej może lub powinien ogrywać dla społeczeństwa. U podstaw szeroko pojmowanej komunikacji leży idea mediacji sztuki, praktyki, której celem między dziełami sztuki, ich widzami i ich twórcami. Działania mediacji sztuki opierają się na doświadczeniach Centrum Sztuki WRO.
Podstawowe informacje
Mamy przyjemność ogłosić, że Agnieszka Kubicka-Dzieduszycka – kuratorka Centrum Sztuki WRO i managerka projektów międzynarodowych – została wybrana na główną kuratorkę sekcji Sztuka mediów podczas Sapporo International Art Festival w 2020 roku (SIAF2020).
Wspólnie z Taro Amano – głównym kuratorem sekcji sztuka współczesna, pełniącym jednocześnie funkcję dyrektora programowego SIAF2020 – Agnieszka Kubicka-Dzieduszycka będzie odpowiedzialna za opracowanie koncepcji programowej wystawy oraz dobór uczestniczących w niej artystów.
Sapporo International Art Festival (SIAF) to znaczące wydarzenie artystyczne odbywające się w formule triennale. Dyrektorem programowym pierwszej edycji w 2014 roku był kompozytor Ryuichi Sakamoto, program drugiej edycji opracował także muzyk – Otomo Yoshihide. Festiwal do tej pory odbywał się latem i jesienią. Tym razem organizatorzy postanowili zorganizować go zimą, by podkreślić cechy charakterystyczne dla Sapporo – miasta słynącego ze śnieżnych zim. Wydarzenie promuje lokalną twórczość i upowszechnia sztukę współczesną, pokazując, co miasto ma do zaoferowania poprzez prace, których tematem jest nie tylko śnieg i zima, ale które dotykają także tematów, związanych z kulturą północnego regionu.
Poprzednie edycje SIAF były kuratorowane jednoosobowo przez zaproszonego kuratora. W 2020 roku format ten został zmieniony i zastąpiony zespołem dwóch kuratorów głównych, odpowiedzialnych za poszczególne dziedziny.
Agnieszka Kubicka-Dzieduszycka została wybrana na stanowisko głównego kuratora odpowiedzialnego za przygotowanie programu kuratorskiego SIAF2020 w dziedzinie sztuki mediów, a Taro Amaro do kuratorowania sekcji Sztuka współczesna. Oboje zostali powołani przez Komitet wykonawczy SIAF w drodze konkursu. Do rozstrzygnięcia pozostał jeszcze konkurs na stanowisko dyrektora odpowiedzialnego za projektowanie i komunikację wizualną festiwalu.
Więcej informacji o SIAF2020, takie jak daty i miejsca wystaw zostaną ogłoszone latem 2019 roku.
Pełny tekst komunikatu prasowego Komitetu wykonawczego SIAF do pobrania: TUTAJ (w języku angielskim)
