Info

4. Międzynarodowy Festiwal Wizualnych Realizacji Okołomuzycznych / Biennale Sztuki Nowych Mediów
5-8.05.1993

Biennale WRO odbyło się po raz pierwszy w maju. Otwarciu festiwalu towarzyszyła publikacja zestawu tekstów poświęconych WRO i sztuce elektronicznej na kolumnach kulturalnych „Gazety Wyborczej”. W programie znalazła się duża międzynarodowa wystawa instalacji w Muzeum Narodowym. Centralnym miejscem projekcji był Teatr Współczesny, gdzie odbyła się większość pokazów i performansów, w tym po raz pierwszy w Polsce obszerne retrospektywy klasyków: Billa Violi i Lynn Hershman.

Pojawiły się też nowe wyraziste postaci: Istvan Kantor – eksperymentator i performer, współzałożyciel światowego neoizmu i Zbigniew Karkowski, kompozytor mieszkający w Szwecji i Japonii, znany z interaktywnego sposobu wydobywania dźwięków za pomocą gwałtownych gestów wykonywanych w przestrzeni instalacji.

Grupa Granular Synthesis, która wkrótce rozpoczęła błyskotliwą międzynarodową karierę, zaprezentowała się po raz pierwszy poza granicami Niemiec i Austrii. W międzynarodowym jury zasiadła Christine van Assche, kuratorka Centre Georges Pompidou, która w wydanej w następnym roku książce zaliczyła WRO do grona najważniejszych europejskich festiwali, na których pojawiają się nowe idee ważne dla rozwoju sztuki. Nagrodzony został Tractatus – wideo-filozoficzna mantra oparta na tekstach Ludwiga Wittgensteina i muzyce Tibora Szemző. Do legendy przeszedł pojedynek na wideoklipy między Yachem Paszkiewiczem i Józefem Robakowskim, prowadzony w nocy w klubie festiwalowym w piwnicach rekwizytorni Teatru Współczesnego.

Do tradycji warsztatów komputerowych wcześniejszych edycji WRO nawiązała akcja Corel Draw! Szkoła Polska, w ramach której przeprowadzony został konkurs na grafikę wykonaną tym programem graficznym. Program dopiero zdobywał popularność w Polsce, a na zwycięzcę czekała sztabka złota.

WRO jako pierwsze wydarzenie kulturalne w Polsce zostało objęte unijnym patronatem (program Eureka Audiovisuel).

Za konsekwencję w zainteresowaniu szerszej publiczności sztuką współczesną oraz za osiągnięcia w dziedzinie marketingu sztuki, WRO odebrało w Warszawie „Szeleszczące Ucho” – nagrodę działu promocji „Gazety Wyborczej”. Festiwal WRO znalazł się także w gronie nominowanych w kategorii sztuk wizualnych w pierwszej edycji „Paszportów Polityki”.

Na zaproszenie prof. Stanisława Pietraszki WRO opracowało program nauczania przedmiotu „Sztuka nowych mediów”, który od nowego roku akademickiego został na stałe wprowadzony do programu studiów kulturoznawczych na Uniwersytecie Wrocławskim.

KONKURS I NAGRODY

KONKURS
Zaprezentowano 17 z ponad 500 zgłoszonych prac

JURY

Christine Van Assche (FR)
Miriam Coelho (NL)
Lynn Hershmann (USA)
Zbigniew Benedyktowicz (PL)
Miklos Peternak (Węgry)

I NAGRODA

Tractatus, Peter Forgacs i Tibor Szemzö (Węgry, 1992)

II NAGRODA (ex equo)

Open up, Volker Schreiner (DE, 1991)
Barricades, Istvan Kantor (CA, 1992)

III NAGRODA

Ex memoriam, Beriou (FR, 1992)

WYRÓŻNIENIE

Tomasz Wójcik-Waciak (PL)

NAGRODY SPECJALNE

Nagroda specjalna Programu 2 TVP S.A. – Tamás Waliczky (HU/DE)
Szeleszczące Ucho – nagroda specjalna Gazety Wyborczej – Takahiko Iimura (JP)