Info

Polish Institute in Budapest, Platan Gallery
June 3rd – July 16th 2010

Curator: Piotr Krajewski
Coordination: Agnieszka Kubicka-Dzieduszycka

Exhibition program:

Mirosław Bałka, Sundays Kill More, 2008, 5:31

Wojtek Bąkowski, Spoken Film 4, 2009, 12:40

Piotr Bosacki, The Grimbones, 2008, 2:50

Wojtek Doroszuk, Call Me Poetic, 2010, 14:15

Józef Robakowski, Reflections During Licking, 2007, 06:00

Zorka Wollny, Film Noir, 2009, 20:30

The exhibition assembles videos whose fundamental compositional principle that organizes their visual narratives relies on text – literary, read, interpreted, recited.

The realizations are stylistically varied: a non-camera animated film by Bąkowski illustrating his own, reduced and “injured” texts; a spontaneous record of a situation where the archival footage of a poetic text recited by its author (Charles Bukowski) “finds” its image and sound itself (Bałka); a documentation of a hypnotic stream of words, black street poetry (Doroszuk); a philosophical animated parable of grimbones (Bosacki); neatly constructed fragments of a film narrative relating to a text by Sylvia Plath in the work of Zorka Wollny and a recording of imaginary reflections of Rudzik the cat by Józef Robakowski.

The Word Pictures: Talking Films exhibition is devoted to Polish art videos that are characterized by their distinctive use of words. In the works collected here, the video communicates not only through its visuals; image is combined with words both as sounds and as meanings. The esthetics of sound and the power of meaning – melos and logos – are capable of framing an image. Words and the way they are expressed take on a force reminiscent of poetry, prayer or magical incantations, and moving pictures wrestle with language that imposes interpretations on them.

In the works included in Word Pictures: Talking Films, language is used in a variety of ways, but it most frequently takes the form of an internal dialogue.

[ramka][/ramka]Józef Robakowski’s Meditations During Licking [Rozmyślania przy lizaniu]  is a classic of Polish media art starring the artist’s beloved cat Rudzik, absorbed in the act of cleaning his fur. Robakowski, off screen, repeats the words I’m licking and I’m thinking. The words spur our imagination to invest the straightforward taped image of the animal with the mystery and depth of assorted cultural associations ranging from Egyptian ritual through depth psychology to horror films. In his characteristic way, Robakowski uses his voice to subvert the objective innocence of the image.

[ramka][/ramka]Zorka Wollny’s Film Noir [Czarny Film], with its riveting sense of yearning and anxiety, uses Sylvia Plath’s writing to lend the intensity of a nightmare to the image created by a first-person-perspective camera. In the darkness of a dream, heightened by the black screen on which the work is projected, we encounter multiplying figures and masks of femininity in which the narrator sees herself.

[ramka][/ramka]In Sundays Kill More Mirosław Bałka simultaneously recorded the image of a raging storm and the voice of the American poet/outcast Charles Bukowski. Reading his own poems at maximum volume, Bukowski drowns out the thunderstorm. The unity of time and place in the recording, made on a summer Sunday, reflecting the title of the poem – Sundays Kill More Men Than Bombs – is genuine, but also questionable. As is the danger lurking in the elementalism in the natural world and in the illusion-free poetry.

[ramka][/ramka]Spoken Movie 4 [Film mówiony 4], the latest in Wojciech Bąkowski’s Talking Film series, combines animation with a recitation of the artist’s poetry. The near-confessional poetry and the original, peculiarly plebian audiovisual language are characteristic for Bąkowski. He uses extremely simplified methods – shreds of language combined with shreds of images construct, with enormous precision and sensitivity, a world in which the artist slowly reveals himself. Bąkowski wrings a wealth of complex meaning from stripped-down concepts juxtaposed with equally stripped-down images.

[ramka][/ramka]In form, Piotr Bosacki’s animation The Grimbones is ostentatiously simple, comprising a grid with nails in it, and a rubber band in various positions that Bosacki used to create a semantic system of deceptively obvious logic and deceptively simple syntax. The images accompanied by commentary in a girlish, even childish voice, transform this variation on the theme of shapes into a philosophical treatise.

[ramka][/ramka]Call me Poetic – Wojciech Doroszuk’s latest work – is premiering at the Budapest exhibition. It’s a video of a young New York poet reading and improvising his poetry for the camera. Making use of assorted objects – items from a hairstyling school, a mobile phone – and moving around the camera as he declaims, the poet plants the words firmly in urban rituals, rap and extravagant physical expression.

Mirosław Bałka

Born in 1958, he graduated from the Academy of Fine Arts in Warsaw. Bałka began his career as a sculptor, creating representational works, and then gradually turned to minimalist objects of elementary form, made of industrial materials such as cement and steel. In the last ten years he has also been creating works using a video camera. These recordings of indefinable fragments of reality take on an elusive resemblance to representations of mental states. His works are displayed in major collections around the world, including Tate Modern, London; MoMA, New York; Kiasma, Helsinki; Moderna Museet, Stockholm; Museum of Art, Łódź and National Museum in Osaka. In 2009-10 his work How it is was presented at Tate Modern’s Turbine Hall exciting international attention.

Wojciech Bąkowski

Born in 1979 in Poznań where he lives and works. A graduate of the Faculty of Multimedia Communication, Academy of Fine Arts in Poznań, Bąkowski makes animated films using the “non-camera technique”; in the films he chants remarkable passages that he writes himself. He also creates acoustic spaces – “burrows” – where he shows films, presents audio performances and installations using musical equipment. Member of Poznań-based artistic collective Penerstwo, he performed with a band KOT, and currently, together with Dawid Szczęsny forms a music duo Niwea.

Piotr Bosacki

Born in 1977, Bosacki graduated from The Academy of Fine Arts in Poznań, Poland, where he currently teaches at the Faculty of Multimedia Communication. He works in the field of visual arts, animation and music composition. A member of an artistic collective Penerstwo and a band KOT, he exhibited and performed in Poland and abroad. In 2007 Bosacki released and album with his compositions and in 2010 published Traumtagebuch, an art book presenting a selection of literary miniatures illustrated with drawings by Wojtek Bąkowski.

Wojtek Doroszuk

Born in 1980 in Głogów, a graduate of Cracow’s Academy of Fine Arts where he currently works as an Assistant, Doroszuk also studied at the Sabanci Üniversitesi in Istanbul. His works have been presented during numerous group and individual exhibitions in Poland and abroad. As video artist and photographer, he is interested in the theatricality of social and personal behavior, based as he sees it on conventions that he attempts to expose and deconstruct. A major underlying theme in his work is the fear of the Other. He reveals the impossibility of communication, meaningful translation of actions and cultural habits. Those themes were present in his works created in Istanbul, Berlin, among foreign students in Cracow, Polish minority in Switzerland and Polish workers in Norway.

Józef Robakowski

Born in 1939 in Poznań. Artist, art historian, teacher and one of the most important personalities of contemporary Polish art, he is the author of films, photographic cycles, video recordings, installations, drawings, objects and conceptual projects. Robakowski graduated from Fine Arts Department at Copernicus University in Toruń and from the Cinematography Department of Łódź Film School. Since 1959 he has been participating in numerous art exhibitions, film festivals and new media festivals, including Documenta 6 Kassel, Film as Film in London, Sydney Biennale, Europa Europa in Bonn and the WRO Media Art Biennale (Wrocław, regularly since 1989). He has taken part in events organized by major museums and galleries in Poland and abroad, including the MoMA (New York), Centre Georges Pompidou (Paris), De Appel (Amsterdam), Center for Contemporary Art Ujazdowski Castle in Warsaw and the Museum of Art in Łódź.

Zorka Wollny

Born in 1980 in Cracow where she lives and works. Graduate of the Faculty of Painting, Academy of Fine Arts in Cracow, she is a co-founder of 36,6 Foundation. Wollny’s oeuvre includes a series of feminist-oriented films as well as film and audio documentation of a cycle of performances about museums and galleries exploring the limits of public, private and institutional spaces. She is interested in notions of custom, cultural codes, conventions and discovering a balance between anthropological observation and channels of expression. Her works were exhibited in Poland and abroad, including Italy, UK, Germany and Canada.

[ramka][/ramka]

[ramka][/ramka]

Exhibition during Crosstalk Festival

About the exhibition

(PL) Filmy Zmówione to wystawa złożona z tych prac wideo artystów polskich, których wspólną cechą jest wyraziste, intencjonalne posłużenie się słowem. W realizacjach wideo ujętych w tym wyborze obraz przemawia nie tylko własną wizualnością, autonomia imago spotyka się w nich ze słowem brzmiącym i słowem znaczącym. Estetyka dźwięku i dominacja wychwytywanego znaczenia – melos i logos – kształtują siły zdolne do zapanowania nad wewnętrzną zawartością obrazu. Słowa i intonacje rodem z poezji, modlitwy czy magii dobywają tu swoich mocy. Ruchome obrazy zmagają się tu z językiem narzucającym im sensy i ramy interpretacji. Teksty sprawiają, że opanowywane przez nie wizje zmagają się z ingerencją słowa dobywającego całego arsenału swych przemożnych środków: intensywności poezji, żarliwości modlitwy czy groźby zaklęcia. W Filmach Zmówionych, stosując swoje obezwładniające formuły, język występuje w różnorodnych postaciach, przede wszystkim jednak przybiera postać monologu wewnętrznego.

Works

(PL)

Józef Robakowski, Rozmyślania przy lizaniu, 2007, 06:00

W filmie klasyka polskiej sztuki medialnej Józefa Robakowskiego Rozmyślania przy lizaniu pojawia się ulubiony kot artysty, Rudzik, oddany czynności metodycznego czyszczenia sierści. Zza kadru słychać wypowiadane przez Robakowskiego słowa liżę i myślę. Na obraz bezpośrednio zarejestrowanego zwierzęcia, na mocy budzonych przez słowa naszych własnych wyobrażeń, nakłada się wizerunek kota – tajemniczej persony obdarzanej wolą według rozmaitych przekazów: od egipskiej magii po psychologię głębi i twórców horrorów. Robakowski w charakterystyczny dla siebie sposób podważa głosem obiektywną niewinność obrazu.

Zorka Wollny, Czarny film, 2009, 20:30

W Czarnym Filmie Zorki Wollny, przynoszącym przykuwające uwagę tęsknoty i lęki, użyty został tekst Sylvii Plath, który wprowadza intensywność koszmaru w obraz kreowany subiektywną kamerą, gdzie w ciemności snu, podkreślanej czernią ekranu, na jaki wyświetlana jest praca, napotyka się na zwielokrotnione postaci/figury/maski kobiecości, w których przegląda się narratorka.

Mirosław Bałka, Sundays Kill More, 2008, 5:31

W Sundays Kill More Mirosława Bałki, w jednym czasie nagrany został obraz szalejącej burzy i głos amerykańskiego poety – wyrzutka, Charlesa Bukowskiego. Puszczony na cały regulator czytający własne wiersze Bukowski zagłusza grzmoty burzy. Jedność czasu i miejsca dokonanego w letnią niedzielę nagrania znajdująca uzasadnienie w tytule wiersza Sundays Kill More Men Than Bombs jest równocześnie realna i kwestionowana. Podobnie jak charakter niebezpieczeństwa kryjący się jednocześnie w żywiole szalejącym w przyrodzie i w pozbawionej złudzeń poezji.

Wojtek Bąkowski, Film mówiony 4, 2009, 12:40

Film mówiony 4, ostatni z cyklu Filmów mówionych Wojciecha Bąkowskiego, łączy animacje i recytacje wierszy artysty. Bąkowskiego charakteryzuje bliski poezji konfesyjnej sposób opowiadania i stworzony swoiście plebejski audiowizualny język komunikacji. Operuje radykalnie uproszczonymi środkami, strzępy języka przemieszane ze strzępami obrazu, konstruują z wielką precyzją i wrażliwością świat, w którym z wolna ujawnia się ja artysty. W twórczości Bąkowskiego wyraźne jest wyciskanie bogactwa z pojęć zredukowanych, złożoność znaczeń wywoływana w kontakcie z równie zredukowanym obrazem.

Piotr Bosacki, Film o Kostuchu, 2008, 2:50

Piotra Bosackiego Film o Kostuchu to animacja stworzona ostentacyjnie trywialnymi metodami, za pomocy narysowanej kratki, wbijanych w nią gwoździ i zmieniającej położenie gumki. Bosacki stworzył w tym filmie system znaczeniowy o złudnie oczywistej logice i myląco prostej składni. Jednak obraz opatrzony komentarzem czytanym dziewczęcym, niemal dziecięcym głosem, zamienia tę wariację na temat kształtów w traktat filozoficzny.

Wojtek Doroszuk, Call Me Poetic, 2010, 14:15

Call me Poetic, to najnowsza praca Wojciecha Doroszuka, jej pokaz w Budapeszcie ma charakter premierowy. Jest to zapis czarnoskórego nowojorskiego poety do kamery czytającego i improwizującego swoje wiersze. Posługując się różnymi przedmiotami – atrybutami szkoły fryzjerskiej, telefonem komórkowym – i krążąc wokół kamery i deklamując, młody poeta osadza język w miejskich rytuałach z wszechobecnym rapem i medialną ekspresją ciała.

About the artists

(PL) Mirosław Bałka (1958) ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie. Karierę rozpoczął jako rzeźbiarz od prac figuratywnych, po czym przechodził w kierunku tworzenia obiektów o minimalistycznej formie. Wykorzystuje często przedmioty wycofane z codziennego życia, porzucone sprzęty. Od dziesięciu lat tworzy także prace z użyciem kamery wideo. Są to zapisy, które rejestrując nie-do-definiowane fragmenty rzeczywistości nieuchwytnie zbliżają się do reprezentacji sytuacji mentalnej. Jego prace znajdują się w najważniejszych światowych kolekcjach m.in., TATE Modern w Londynie, MoMA w Nowym Jorku, Kiasma w Helsinkach, Moderna Museet w Sztokholmie, Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Narodowym w Osace. Na przełomie lat 2009-10 jego realizacja How it is była prezentowana w Hali Turbin londyńskiej Tate Modern.

Wojciech Bąkowski (1979) ukończył Wydział Komunikacji Multimedialnej na Akademia Sztuk Pięknych w Poznaniu. Tworzy filmy animowane techniką non-camerową, w których wygłasza/melorecytuje wyjątkowe teksty własnego autorstwa; tworzy także akustyczne przestrzenie – „nory”, gdzie wyświetla filmy, prezentuje słuchowiska, a także instalacje z użyciem sprzętu muzycznego. Jest współzałożycielem artystycznej grupy „Penerstwo” oraz performersko/muzycznych grup „KOT” i „Nivea”. Mieszka i pracuje w Poznaniu.

Piotr Bosacki (1977), ukończył Państwową Szkołę Muzyczną II st. im. Fryderyka Chopina w Poznaniu i Akademię Sztuk Pięknych w Poznaniu. Pracuje na macierzystej uczelni w Katedrze Intermediów (Pracownia Transformacji Przestrzeni i Mediów). Zajmuje się sztukami wizualnymi, filmem animowanym i kompozycją muzyczną. Jest członkiem performersko/muzycznej grupy „KOT”, należy również do grupy „Penerstwo”. Jego utwory muzyczne wykonywane były m. in. w Galerii Szyperskiej, Starej Rzeźni, Muzeum Narodowym oraz Auli Nova w Poznaniu. W 2010 roku wydał książkę artystyczna Traumtagebuch, ilustrowaną rysunkami Wojciecha Bąkowskiego.

Wojtek Doroszuk (1980), absolwent krakowskiej ASP (dyplom w 2006 w Pracowni Interdyscyplinarnej Zbigniewa Sałaja i Grzegorza Sztwiertni), studiował również na Sabanci Üniversitesi w Stambule. Stypendysta MKiDN, laureat nagrody BWA i ASP we Wrocławiu w ramach 8. Konkursu im. Eugeniusza Gepperta w 2007 roku, nagrody publiczności w konkursie Spojrzenia 2009. Jego prace prezentowane były podczas licznych zbiorowych i indywidualnych wystaw w Polsce i na świecie. Realizuje filmy „nomadyczne”, będące zapisem obrazów, postaci, sytuacji. Poruszają one kwestie Innego, problemy wyobcowania, różnic językowych i kulturowych, przełamują tabu śmierci. Mieszka i pracuje w Krakowie, gdzie jest asystentem na ASP.

Józef Robakowski (1939), artysta, historyk sztuki, pedagog, jedna z najważniejszych postaci polskiej sztuki współczesnej. Autor filmów, cykli fotograficznych, zapisów wideo, rysunków, instalacji, obiektów, projektów konceptualnych i zdarzeń artystycznych. Absolwent historii sztuki i muzealnictwa UMK w Toruniu i Wydziału Operatorskiego PWSFTviT w Łodzi. Od 1959 roku uczestniczy w najważniejszych światowych wydarzeniach artystycznych, takich jak Documenta 6 (Kassel 1977), Film as Film (London 1979), Sydney Biennale (1982) czy Biennale WRO (regularnie od 1989). Bierze udział w znaczących wystawach w Polsce i na świecie, m.in. w MoMA New York, De Appel Amsterdam, czy paryskie Centre Georges Pompidou.

Zorka Wollny (1980) ukończyła Wydział malarstwa Akademii Sztuk pięknych w Krakowie. Oprócz serii feminizujących filmów, ma w swym dorobku cykl performansów realizowanych w odniesieniu do instytucji muzealnych, funkcjonujących potem jako filmowa lub dźwiękowa dokumentacja. Jej realizacje były prezentowane w licznych instytucjach w Polsce i za granicą, m.in. we Włoszech, Wielkiej Brytanii, Niemczech i Kanadzie. Współtworzy Fundację 36,6. Mieszka i pracuje w Krakowie.