Info
Vernissage + Performance: 18.06.2008, 18:30
Exhibition open until 13.07.2008
Body of Peter Style medial expansion, medial reduction
The newest project by Piotr Wyrzykowski, The Nobody Family (2008) a series of video films and photography series includes the following motto by the author:
What can be more exciting for human brain than the uncertainty about where it is placed in relation to its own body
David EveryBody Confession, 1998
In a performance called Ucielesnianie (Embodying) realized during WRO: Monitor Polski Festival in1994, Piotr/Peter gives physical value to completely immaterial concept of a drop-out which, defined by the video tape technology, is lack of small fragment in the picture, a hole visible as a torn part of the film frame or slightly defected picture. A defect, caused by an accidental magnetic glitch on video tape visible as a drop-out effect, in the performance is effected by using a needle, with which the artist, wrapped with the tape, makes holes in the tape and his own body. Before the artist wraps himself with the tape taken out of a cassette, he uses a camcorder to film a close-up of his torso and head in a self-portrait recording, with the camera held in his own spinning hand. The pierced tape with the traces of stigmatic drops of blood is returned to the cassette, and carefully locked by the artist. The defective tape as an original object becomes not merely a material medium for an electronic recording of a picture, but a contemporary relic, a mixture of the symbolic and the sensually material with a vague status of the original, impossible to reproduce even in the age of seemingly universal and infinite mechanical reproduction. Peter Style questions status of the copy but original is defective. The act of performance taking place in TV studio is being registered, the moment of performance registered with television cameras, on tapes recorded dozen years before also torn fraction can be seen. Technology and tools in their autonomic relation in the presence of body / reality are subjected to the process of destruction set in moment of the embodiment of artist’s will or became aware because of his will. These relations between man and a machine Peter Style analyzes in 90s. in the work entitled Cyborg Sex Manual (an instructional, almost educational art CD-ROM from 1999) and in Technopera, a work iniated in 1995 and continued in further realizations, a version 4.1 of which was presented at Expresja mediow, an event realized by WRO in 1998.
Technopera is a complex project by CUKT (an abrreviation of Central Office for Technical Culture), a group that shaped the Tricity’s techno scene, in which collective activities Peter Style was closely involved. The stage realization of Technopera, in the front of stage design created by huge projections of film fragments, close-ups of performers and text stripes, authentic performers appear: a very physical performer in a role of the Cyborg, a singer and performer of contemporary music pieces Haleh Abghari and the CUKT member Robert Jurkowski as a Man. A libretto created with Dre Kudlatz also includes characters of Bit and Aliens. Actors use texts of approximately hundred short quotes taken from films that appear successively on the screen. In an interview during Ekspresja Mediow Peter Style introduces a vision of Technopera which involves the audience, virtually participating in scenic performance through the internet using texts from a compilation prepared by the artists.
In The Nobody Family, a new, conceived ten years later, planned project of video films cycle and series of photography, texts copied from websites are pronounced by real characters who are electronically masked, disguised in costume made from pattern padding fabrics. The fabrics make an illusion of background sameness with sofa or armchair pattern. In the Technopera, according to artists’ statements, the audience as avatars can participate in the show communicating with each other with texts chosen by the show creators via screens, where the text creates a kind of world of future in which Man, Cyborg, Bit and Alien seems to play an important role for each other. In a new project the Man, having the technique of expression of opinion at his disposal, shares his opinion with any other man in the world through discussion forums. The Man disappears as a subject who pronounces sense.
Confessions of members of The Nobody Family, constructed from internet texts – complains of tourists who were dissatisfied with the recuperation standards prove a vacuum and a reduction; empty carrying to different places of earth an absurd body without value. The Body gets blurred of its materiality, physicality, discloses its fragility, lack of bodily and even symbolizes physical quality. Unattractive avatars versus figures who supposed to be visible in (unrealized yet) film as darned, torn out and completely fade in to background blend forms restricted and reduced to pitiful complains on lack of full service. A contemporary ruthless technology of communication and representation which makes fulfillment unreachable gives a mediocre and an unmasked body possibility to make complains and has expectations.
Viola Krajewska, WRO Art Center, 2008
About the exhibition
(PL) W performansie Ucieleśnianie, zrealizowanym w trakcie festiwalu WRO: Monitor Polski w 1994 roku, Piotr/Peter nadaje fizyczną wartość całkowicie niematerialnemu pojęciu drop-out, jakim w obrębie techniki taśmy video określano brak niewielkiego fragmentu w obrazie, dziurę wewnątrz kadru widoczną jako zerwanie, dziurawy, lekko uszkodzony obraz. Uszkodzenie wynikające z przypadkowego niewłaściwego ułożenia się cząstek magnetycznych na podłożu taśmy wideo dające efekt dropu, w performansie powodowane jest użyciem igły, którą artysta dziurawi taśmę i własne ciało, które ta taśma oplata. Zanim artysta owinie się taśmą, wydostawszy ją z pudełka kasety, wykonuje na niej przedtem przy pomocy kamkodera rejestrację, filmując w zbliżeniu swój tors i głowę w autoportretującym zapisie kamerą zwróconą obiektywem ku sobie, trzymaną w krążącej wyciągniętej ręce. Przebita, ponakłuwana taśma, ze śladami stygmatycznych kropli krwi powraca do pudełka, starannie domkniętego przez artystę. Uszkodzona taśma jako jedyny w swoim rodzaju obiekt staje się nie tylko materialnym nośnikiem zapisanego elektronicznie obrazu, ale współczesna wersją relikwii, tą mieszanką symbolicznego i zmysłowo materialnego, o niejasnym statusie oryginału, nie do powielenia w dobie wydawałoby się uniwersalnej i nieskończonej mechanicznej reprodukcji. Peter Style kwestionuje status kopii, ale i oryginał jest uszkodzony. Sam akt performansu, odbywający się w studio TV, jest przecież rejestrowany, moment performans rejestrowany kamerami studia, na taśmach zapisu sprzed kilkunastu lat też widać zerwania. Technika i narzędzia w swej autonomicznej relacji wobec ciała / materialności poddają się procesowi destrukcji uruchomionej momentem ucieleśniania z woli artysty lub dzięki niej uświadomionej. Te relacje pomiędzy człowiekiem a maszyną analizuje w latach 90. Peter Style także w Cyborg Sex Manual (instruktażowym, niemalże edukacyjnym art CD-Romie z 1999 r.) oraz rozpoczętej w 1995 i kontynuowanej w kolejnych realizacjach Technoperze, przedstawionej w ramach “Ekspresji mediów”, wydarzenia realizowanego przez WRO w 1998 r. w wersji 4.1.
Technopera to złożony projekt Centralnego Urzędu Kultury Technicznej – formacji, w której kolektywne działania Peter Style intensywnie się angażował, i która nadała ton techno scenie trójmiejskiej. W scenicznej realizacji, której scenograficzne tło tworzą wielkoformatowe projekcje fragmentów filmów, zbliżenia wykonawców i paski tekstów, pojawiają się autentyczni wykonawcy: jak najbardziej fizyczna wykonawczyni roli Cyborga, śpiewaczka, wykonawczyni utworów muzyki współczesnej, Haleh Abghari czy członek kolektywu CUKT Robert Jurkowski jako Człowiek. Libretto stworzone z Drem Kudlatzem obejmuje ponadto postaci Bitu i Obcych (kosmitów). Bohaterowie posługują się tekstami, stanowiącymi około setkę krótkich cytatów z filmów pojawiających się w kolejnych sekwencjach na ekranie. Peter Style w w wywiadzie zarejestrowanym podczas Ekspresji mediów przedstawia wizję technopery z udziałem widzów, którzy przez internet, posługując się tekstami z puli ustanowionej przez autorów, wirtualnie uczestniczą w scenicznym wykonaniu.
W nowym, o dziesięć lat późniejszym, planowanym projekcie cyklów filmów wideo i serii fotografii The Nobody Family, teksty skopiowane ze stron internetowych wypowiadają postaci realne ale zamaskowane elektronicznie, przebrane w kostium z wzorzystych tkanin obiciowych powodujący zlewanie z tłem kanapy, fotela. O ile w Technoperze widzowie jako awatary, według założeń wypowiadanych przez artystę, mogą uczestniczyć w spektaklu komunikując się za pomocą wybranych przez twórców spektaklu tekstów via ekrany, gdzie teksty te budują jeszcze rodzaj świata przyszłości, w którym człowiek, Cyborg, Bit i Obcy zdają się odgrywać jakąś ważna dla siebie wzajem rolę, o tyle w nowym projekcie człowiek, dysponując techniką wyrażania opinii i dzielenia się nią z dowolna osoba na świecie poprzez fora dyskusyjne, zanika jako podmiot wypowiadający sens.
Wyznania członków Nobody Family, zbudowane z internetowych tekstów będących opiniami niezadowolonych ze standardu wypoczynku turystów udowadniają próżnię i redukcję, puste wożenie po różnych miejscach po świecie absurdalnego, nic niewartego ciała. Zaciera się jego materialność, fizyczność, odsłania miałkość, brak cielesnej, fizycznej jakości, nawet symbolizowanej. Nie atrakcyjne awatary a sylwetki mające być widocznymi w (niezrealizowanym jeszcze) filmie jako łatane, rozprute, przetarte, całkowicie zlewające się z tłem nijakie postaci, ograniczone i zredukowane do beznadziejnych zażaleń na brak full service. Ciało zdemaskowane, mierne, jakkolwiek pełne oczekiwań i narzekań, które umożliwia mu generująca niespełnienie i bezwzględna współczesna technologia komunikacji i reprezentacji.
Viola Krajewska, WRO Art Center, 2008
Works
(PL) GALERIA
– Beta Nassau (1993-2008) – premiera czterokanałowej instalacji wideo
MEZZANINO
– Runner (1993), Runner (performance, 1993)
– Oglądaj mnie (1996)
– Ucieleśnianie (performance/transmisja TV, 1994) wraz z obiektem – kasetą VHS
CZYTELNIA MEDIÓW – W kontekście Ukrytej Dekady
PRACE VIDEO
1. Czas godów, regres, dom, VHS, 1991
2. Woda uwrażliwia dotyk, VHS, 1991/92
PERFORMANCES
1. Runner, Bremen, 1993
2. Ucieleśnianie, WRO: Monitor Polski, Wrocław, 1994
3. Ciało, Otwarte Atelier, Gdańsk, 1993
4. Ile potrzebnych jest cięć by znaleźć się na zewnątrz, Tallin, Poznań, Warszawa, 1993
5. Copyright, CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa, 1995
Peter Style i CUKT:
1. Test cyborga, Toruń, Zielona Góra, Warszawa, Wrocław, Dusseldorf, 1995 – 1999
2. Technopera 4.1, WRO Ekspresja Mediów, Wrocław, 1998
3. Wiktoria Cukt, ogólnopolska kampania prezydencka, 2000
4. “David EveryBody Confession”, 1998
Piotr Wyrzykowski i VENOM UNDERGROUND
1. Czystość, Piotr Wyrzykowski i Adam Virus Popek, Otwarte Atelier Gdańsk 1992
2. Gdynia, Piotr Wyrzykowski i Adam Virus Popek, 1993 Gdynia
3. Koncert, festiwal Energia Sztuki Żarnowiec, Piotr Wyrzykowski z towarzyszeniem muzyków trójmiejskiej sceny undergroundowej, 1994
DOKUMENTACJE TELEWIZYJNE:
1. Poczet Królów Polskich
fragment reportażu WRO Monitor Polski,
realizacja Violetta Krajewska, Piotr Krajewski, Program 2 TVP, 1994
2. Technopera 4.1
fragment reportażu telewizyjnego Ekspresja Mediów,
realizacja Violetta Krajewska, Piotr Krajewski, Program 2 TVP, 1998
3. Świat Dawida
reportaż telewizyjny, realizacja Joanna Gula Cichocka, TVP Gdańsk, 1999
About the artist
(PL) Jeden z najciekawszych polskich artystów medialnych, studiował architekturę wnętrz i malarstwo na ASP w Gdańsku. Działalność artystyczną zaczynał jako performer na początku lat dziewięćdziesiątych, współtworząc duet Ziemia Mindel Würm. W swojej praktyce wykorzystuje wideo, animację komputerową, fotografię i Internet, tworząc filmy, performances, instalacje multimedialne, projekcje w przestrzeni publicznej i projekty sieciowe. Działa też jako VJ klubowy.
Od początku kariery Wyrzykowski był wielokrotnie nagradzany podczas międzynarodowych przeglądów i festiwali. Od wielu lat związany z Międzynarodowym Biennale Sztuki Mediów WRO, gdzie wraz ze studentami prof. Witosława Czerwonki debiutował na WRO 91. Za pracę Beta Nassau, podczas WRO 95, otrzymał pierwszą nagrodę. Ta niezwykła, liniowa realizacja, składająca się z jednego ujęcia, określana często jako wideomalarstwo lub naturalna animacja, znajduje się obecnie w kolekcji Museum of Modern Art w Nowym Jorku. Dwa lata później, podczas WRO 97, Wyrzykowski otrzymał drugą nagrodę za pracę Oglądaj mnie. Był jurorem konkursu WRO 99. Podczas poszczególnych edycji WRO realizował działania i-Club Residents (WRO 01) oraz instalację Cyborg Sex Manual (WRO 2000@Kultura), prezentowaną również na wystawie Artifical Emotions (Sao Paulo, 2002). Obecnie pracuje także jako scenograf międzynarodowych produkcji filmowych w Rosji i na Ukrainie.
W swoich działaniach artystycznych zajmuje się związkami między technologią a postrzeganiem ludzkiego ciała. Bada te relacje w serii prac wideo, interaktywnych aplikacji i performances.
Współzałożyciel i dyrektor artystyczny CUKT – Centralnego Urzędu Kultury Technicznej ? cukt.art.pl grupy w swoich działaniach znacznie wyprzedzającej polski ruch aktywistyczny. Serwis CUKTu stanowił w momencie powstania jeden z najciekawszych i najbardziej zaawansowanych sieciowych projektów artystycznych. Podczas WRO wraz z CUKTem zrealizował multimedialne projekty Technopera 3.0 (WRO: Monitor Polski 96) i Technopera 4.1 (WRO Ekspresja Mediów 98). Do najgłośniejszych realizacji grupy należał m.in. performance medialny ? kampania prezydencka Wiktorii Cukt podczas wyborów w 2001 roku. Aktywnie działając w gdańskim środowisku artystycznym, współpracował z niezależną Galerią C-14, zakładał Otwarte Atelier oraz był współzałożycielem i wiceprezesem Fundacji Wyspa Progress, która powoływała Centrum Sztuki Łaźnia.
Urodził się w Gdańsku. Mieszka i pracuje w Gdańsku i Kijowie.