(PL) O WYSTAWIE
(PL) Tytułowa ANTY-STATYCZNOŚĆ zwraca uwagę na wielowątkową i wielomedialną twórczość grupy artystek i artystów, teoretyków i animatorów kultury związanych z Katedrą Intermediów, do której należą m in. Piotr Kurka, Piotr Bosacki, Kris Łukomski, Sławomir Sobczak, Andrzej Syska, Marek Wasilewski – artyści znani i cenieni w międzynarodowym obiegu.
Izabella Gustowska, autorka głośnych projektów artystycznych i uczestniczka wielu światowych wydarzeń obchodzi w tym roku jubileusz 70.lecia. Wojciech Bakowski – niedawny laureat pierwszej nagrody na Festiwalu Kurzfilmtage Oberhausen, najważniejszym przeglądzie filmów krótkometrażowych na świecie, emblematyczny artysta, którego życie i twórczość stała się ostatnio inspiracją filmu fabularnego. Diana Lelonek – tegoroczna laureatka pierwszej nagrody szwajcarskiej Fundacji Vordemberge-Gildewart dla młodych twórców, przyznanej przez Muzeum Sztuki Współczesnej MOCAK w Krakowie.
Wszyscy uczestnicy wystawy przygotowują dzieła, dla których inspiracją jest ANTI-STATIC – hasło zaproponowane przez kuratora wystawy, Piotra Krajewskiego, dyrektora artystycznego Biennale Sztuki Mediów WRO, a przy tym wieloletniego wykładowcy UAP – oraz zestaw tekstów poetyckich Wojciecha Bąkowskiego i kompozycja muzyczna Rafała Zapały, napisane specjalnie na tę okazję. Wystawa przypomni też przedwcześnie zmarłego twórcę intermedialnego Leszka Knaflewskiego, jednego z najbardziej rozpoznawalnych artystów Poznania.
Stworzone specjalnie na wystawę i pokazane premierowo prace prezentować będą indywidualne praktyki artystyczne, ale też formować wspólne dzieło. Łącząc zróżnicowane media sztuki i rozmaite formy wypowiedzi artystycznej: obiekty i instalacje, aranżacje i przestrzenie medialne, dzieła kinetyczne i wieloekranowe projekcje wideo oraz formy dźwiękowe, wystawa sama stanie się spójną przestrzenią współdzieloną przez artystów i odbiorców.
Wystawa ma za zadanie przybliżyć publiczności z Poznania i Polski nowe praktyki twórców, używających sztuki wideo, filmu, instalacji, a planowany performatywny charakter zdarzenia stanowić będzie podkreślenie otwartej relacji sztuki do szeroko rozumianej współczesności, a także, bardziej ironicznie, jako brak skłonności ekspozycji do pokrywania się kurzem.