(PL) Prace
(PL) Jacob Tonski (US), Balance from Within, 2010-2013, rzeźba, 3:04
Równowaga jest delikatna, czasem nie udaje się jej zachować. 170-letnia sofa balansuje niepewnie na jednej nodze, chwiejąc się nieustannie, odpowiadając wewnętrznie na zewnętrzne siły.
Projekt realizuje dwa cele: tworzy kinetyczną metaforę dla nieodłącznego ryzyka w relacjach społecznych oraz testuje, czy tak naprawdę możliwym jest nieustannie balansowanie obiektu, osadzonego w jednym punkcie.
Wewnętrzny mechanizm rzeźby oparty jest na koncepcie znanym jako koło reakcyjne, technologii najczęściej stosowanej w satelitach do poprawiania położenia w przestrzeni. Miast przenosić swój środek ciężkości, czy uruchamiać siły żyroskopowe w reakcji na spadanie, swobodnie obracające się silniki przykładają moment obrotowy do ramy sofy, zmuszając ją do obracania się w przeciwnym kierunku, zmieniając tym samym położenie środka ciężkości przy nodze opartej o ziemię.
Stefan Tiefengraber (AT), User-Generated Server Destruction, 2013, instalacja interaktywna, 2:53
Łącząc się ze stroną www.ugsd.net użytkownicy mogli wprawić w ruch sześć młotków, które uderzały w serwer umieszczony w przestrzeni wystawy. Serwer ten hostujący tę samą stronę ugsd.net, pokazuje transmisję wideo umożliwiającą obserwację tego, co się z nim dzieje. Instalacja kończy się gdy serwer jest tak zniszczony, że nie może już hostować strony i jest prezentowany tylko jako obiekt i dokumentacja procesu. Internet to ciągle rozwijająca się sieć serwerów na calym świecie. Istnieją ich użytkownicy i dostawcy, zaopatrujący sieć. Zwykle tylko wirusy komputerowe i bardzo wykwalifikowani użytkownicy są w stanie zaatakować i zniszczyć specjalnie chronione serwery, zamknięte w doskonale zabezpieczonych miejscach. Dzięki instalacji User-Generated Server Destruction każdy ma możliwość wykasowania jednego z tych serwerów, choć na chwilę zmniejszając światową sieć.
Szymon Wojtyła (PL), AC, 2014, instalacja, 0:53
Instalacja nawiązuje do, popularnej niegdyś, gry skakania przez linę. Relacja zastąpiona została przepływem prądu. Pierwotnie praca pomyślana była w bardzo wąskim, wręcz personalnym kontekście, dotyczącym bezpośredniej relacji. Z czasem artysta rozszerzył ją na różne pola. Takie jak traktowanie relacji w odniesieniu do transferu umysłów czy metody in silico, w których zaciera się granica miedzy tym co biologiczne, a technologiczne.
Igor Krenz (PL), Koło gwarantowane!, 2010, instalacja, 0:21
Uniwersalne dzieło multimedialne. Ironiczny komentarz artysty do wyzwań wystawienniczych, jakie przed galeriami postawiła sztuka wideo.
Maciej Markowski (PL), Polypody Polychords, 2014, instalacja, 2:32
Polypody Polychords to interaktywna kompozycja muzyczno-wizualna generowana na żywo przez użytkownika za pomocą organicznego interfejsu. Warstwowa, przestrzenna repetycja ośmiu grup instrumentów orkiestrowych wizualizowana jest przetworzonym obrazem zielistki, która przez cały czas pozostaje niemym słuchaczem utworu.
Niklas Roy (DE), Perpetual Energy Wasting Machine, 2012, instalacja, 2:25
Perpetual Energy Wasting Machine to instalacja, składająca się z lin i bloczków, zamontowanych przy windzie, która sprawia, że porusza się ona w cyklu zamkniętym między pierwszym a drugim piętrem. Podczas każdego cyklu specjalnie zmodyfikowany kalkulator zainstalowany wewnątrz windy sumuje energię niezbędną do uniesienia kabiny o masie 350 kg o 3,42 m (wysokość piętra Centrum Sztuki WRO). Jednostką miary są kilodżule.
Karina Śmigla-Bobiński (PL), Hakowanie sprzętu i technologii, 2015, warsztat, 11:39
Analogowe hakowanie cyfrowego sprzętu wideo. Monitory LCD wymagają kilku warstw folii polaryzacyjnych, filtrujących oscylację światła. Jedna z nich znajduje się na powierzchni monitora i dzięki temu jest możliwa do usunięcia bez naruszania wewnętrznej architektury cyfrowej i odtwarzania materiału wideo. Kompletna funkcja monitora zostaje zwrócona poprzez proste umieszczenie nowej folii polaryzującej pomiędzy monitorem a okiem odbiorcy.
Maciej Olszewski (PL), DIY (Destroy It Yourself), 2014, instalacja, 8:32
DIY (Destroy It Yourself) nawiązuje do kanonicznej formuły kultury partycypacyjnej DIY (z ang. Do It Yourself – zrób to sam). Jest to seria prac wideo, zrealizowanych w poetyce filmów instruktażowych, sformowanych w kanał tematyczny w serwisie YouTube. Cykl jest inspirowany tutorialami o tematyce militarnej, wrzucanymi do sieci przez miłośników militariów i majsterkowiczów w różnym wieku.