(PL) O wystawie
(PL) Innowacyjna od strony technologicznej instalacja edukacyjna pozwala widzom na spacer w przestrzeni obiektu i poznawanie kolejnych treści archiwum dźwiękowego, muzycznego i wizualnego. Poprzez sieciowe aplikacje, wykorzystując małe przenośne ekrany smartfonów, tabletów i innych urządzeń, można nawigować i odbierać poszerzone treści zawarte w ścieżkach edukacyjnych w sposób umożliwiający ich zaangażowany odbiór. Instalacja skupia w sobie funkcje estetyczne i edukacyjne, wykorzystuje zarówno ukryte elementy, jakimi są aplikacje, jak i elementy nieobecne w tradycyjnej interakcji komputerowej, jak żywe rośliny tworzące labirynt.
Projekt bada związki sztuki, natury i technologii. Przestrzeń Labiryntu ukazuje przenikanie się i zależności występujące pomiędzy tymi dziedzinami. Prace i działania artystyczne tu przedstawiane są interpretacją natury, analizą jej właściwości. Narzędziem do ich poznawania jest mediacja sztuki w ramach warsztatów, projekcji, spotkań tematycznych, oprowadzań z udziałem przewodników, artystów i kuratorów, budując głębszą relację pomiędzy sztuką a odbiorcą. Wymarzonym efektem takich działań jest gotowość widza do uczestnictwa w działaniach artystycznych oraz podejmowania samodzielnej aktywności twórczej. Istotnym elementem współpracy z publicznością była akcja przekazywania roślin, która odbyła się jesienią. Odwiedzający Centrum Sztuki WRO widzowie wzięli pod opiekę różnorodne gatunki roślin, które teraz stały się częścią architektoniczno-ogrodniczej konstrukcji Labiryntu, kryjącej prace oraz zasoby z kolekcji WRO.
(PL) Artyści i prace
(PL) NIEUŻYTKI SZTUKI
ELŻBIETA JABŁOŃSKA
Przed budynkiem WRO powstaje grządka nawiązująca do kształtu znajdującego się w naszym logotypie. To projekt „sąsiedzki”, realizowany wspólnie z mieszkańcami.
Realizowany w całej Polsce projekt dotyczy terenów zielonych, trawników, kawałków ziemi przyległych do publicznych galerii i muzeów, to propozycja zaangażowania publiczności w proces interwencji w przestrzeni nie tylko miasta, lecz również sztuki, czego następstwem może być zmiana nastawienia do sztuki współczesnej, zbliżenie do instytucji, zniesienie bariery między oficjalną instytucją kultury a mieszkańcami. Udostępnienie mieszkańcom, sąsiadom, publiczności terenu przylegającego do galerii, poprzedzone częściową rewitalizacją, może stać się w efekcie początkiem procesu kreowania nowej przestrzeni spotkania, opierającego się na wymianie, sprzyjającej współpracy, współodpowiedzialności w działaniu.
Uprawa dotyczy warzyw sezonowych, kwiatów, roślin polnych i ozdobnych. Konstrukcja przygotowana w każdym z miejsc opiera się na idei podwyższonej grządki, która umożliwi zaangażowanie w projekt również osobom starszym, niepełnosprawnym czy dzieciom.
Kontakt wszystkim uczestnikom projektu umożliwia strona internetowa, na której zamieszczane są aktualne informacje dotyczące projektu, miejsca, specyfika prac, aktualne porady wynikające z kalendarza ogrodniczego. Strona pozwala uczestnikom projektu na wymianę wiedzy, doświadczeń, umieszczanie dokumentacji fotograficznej, opisy aktualnych działań.
Elżbieta Jabłońska – studiowała na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, w 1995 obroniła dyplom z grafiki warsztatowej i aneks z malarstwa. Zajmuje się malarstwem, rysunkiem, grafiką, fotografią, instalacją oraz działaniami typu performance. Mieszka i pracuje w Bydgoszczy. Od 1996 roku jest asystentką w Zakładzie Rysunku UMK. W 2004 roku obroniła doktorat w zakresie sztuk pięknych. W 2001 roku otrzymała wyróżnienie rektora UMK za działalność artystyczną w roku akademickim 1999/2000 oraz stypendium twórcze ministra kultury. W 2003 roku otrzymała nagrodę “Spojrzenia 2003” Fundacji Kultury Deutsche Bank.
KRĄG
CYRYL ZAKRZEWSKI
Instalacja Cyryla Zakrzewskiego to nieistniejące drzewo, wyrastające z sufitu Centrum Sztuki WRO. Zwisające na żyłkach fragmenty kory składają się w długi pień, tworzący kurtynę dla projekcji animacji złożonej ze zdjęć pni ściętych drzew.
Cyryl Zakrzewski – twórca studia rzeźbiarskiego w Suchym Lesie k. Poznania, ukończył studia na Wydziale Rzeźby i Działań Przestrzennych na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. Realizuje instalacje przestrzenne, których głównym materiałem jest drewno. Jego działania nastawione są na uchwycenie relacji, jakie zachodzą między kulturą a naturą w wymiarze totalnym, uniwersalnym. Jego prace były pokazywane w ramach wystaw indywidualnych i grupowych m.in. w Polsce, we Włoszech, na Słowenii oraz w Japonii.
WARDIAN CASE
PAWEŁ SZEIBEL
oraz uczestnicy warsztatów: Maja Dokudowicz, Szymon Gwóźdź, Maciej Niemiec, Aleksandra Opalińska, Michał Sękowski, Maria Zdończyk, Kamila Wolszczak i inni
Na wystawie pokazujemy niektóre – nadal rozwijające się w swym biologicznym cyklu i doglądane przez swych autorów – prace, zrealizowane przez uczestników przeprowadzonych we WRO przez Pawła Szeibla warsztatów tworzenia domowych plantacji hydroponicznych. Uczestnicy warsztatów, licealiści i studenci z Wrocławia, łącząc roślinność z nowymi technologiami, przygotowali mobilne terraria nawiązujące do XIX-wiecznych „Wardian case”, opracowanej przez Nathaniela Warda w czasach wiktoriańskiej Anglii metody przechowywania młodych sadzonek egzotycznych gatunków roślin w szklanych skrzyniach, w których botanicy przywozili je do Europy.
Paweł Szeibel – absolwent ASP w Katowicach. W latach 2006-2007 studiował na Uniwersytecie Castilla-La Mancha w Hiszpanii. Od 2009 roku pracuje jako asystent w Katedrze Malarstwa macierzystej uczelni. Tworzy obrazy, filmy wideo oraz instalacje w przestrzeni miejskiej. Sięga w sztuce do obszarów zarezerwowanych dla botaników i ogrodników. W jego działaniach duże znaczenie odgrywa eksperyment i otwartość na niespodziewane efekty i zmiany dzieła w procesie.
AKOUSMAFLORE
SCENOCOSME
Interaktywna instalacja Akousmaflore, która po raz pierwszy w Polsce pokazana była przez nas w ramach 13. Biennale Sztuki Mediów WRO 09 Expanded City, duetu Scenocosme, łączy ze sobą sztukę interaktywną i cyfrową, instalacje, dizajn, muzykę i architekturę. Interaktywny ogród Akousmaflore to przestrzeń muzyczna, audialna, w której żywe rośliny są naturalnymi czujnikami, wrażliwymi na przypływ energii, reagującymi na ludzkie gesty i kontakt ze światłem. Każda roślina odpowiada na kontakt lub ciepło na swój sposób i sobie tylko właściwym dźwiękiem. Ich język ujawnia się dzięki dotykowi i bliskości widza. Nasza niewidzialna, elastyczna aura oddziałuje na gałązki kwiatów i zachęca je do reakcji. Dotyk lub bezpośrednia bliskość widza wywołuje ich śpiew. Dane podlegają modyfikacjom, gdy widzowie poruszają się wokół instalacji i dotykają jej, skutkiem czego powstaje losowe, muzyczne uniwersum. Gesty i ruchy publiczności generują efekty dźwiękowe i zmiany w fakturze dźwięku. Ciała ludzi stale wytwarzają elektryczną i cieplną aurę, której nie można poczuć. Zjawisko to zachodzi w bezpośrednim otoczeniu widza.
Scenocosme to duet artystyczny który tworzą Grégory Lasserre i Anaïs met den Ancxt. W swoich pracach, korzystając z różnorodnych środków ekspresji, rozwijają i poszerzają pojęcie interaktywności. Ich twórczość wypływa z możliwych połączeń świata organicznego i technologii, których punkty wspólne są dla nich inspiracją do kreowania nowych poetyckich języków i światów. Scenocosme analizują także niewidzialne relacje z otaczającym nas środowiskiem. Projektują interaktywne dzieła sztuki, dzięki którym publiczność ma możliwość doświadczać niezwykłych wrażeń zmysłowych. Grégory Lasserre, absolwent multimediów i inżynierii na uczelniach w Valenciennes, Awinionie i Annecy. Od 2002 roku zajmuje się sztuką interaktywną. Anaïs met den Ancxt, absolwentka antropologii na Uniwersytecie w Lyonie, projektowania przestrzeni (DNSEP) w Ecole Nationale des Beaux Arts w Lyonie oraz studiów podyplomowych z zakresu dizajnu i badań w Ecole Superieure d’Art et de Design w St Etienne.
Prace Scenocosme były prezentowane między innymi w ZKM | Zentrum für Kunst und Medientechnologie Karlsruhe (Niemcy), Art Gallery of Nova Scotia (Kanada), Daejeon Museum of Art (Korea), Contemporary Art Museum Raleigh (USA), Bòlit / Centre d’Art Contemporani (Girona) oraz na licznych międzynarodowych festiwalach: Art Center Nabi / INDAF (Seul), Biennial Experimenta (Australia), BIACS 3 / Biennial International of Contemporary Art of Seville (Hiszpania), NAMOC / National Art Museum of China / TransLife / Triennial of Media Art (Beijing), C.O.D.E (Kanada), Futuresonic (Wielka Brytania), Biennale WRO (Polska), FAD (Brazylia), ISEA / International Symposium on Electronic Art (Belfast, 2009; Istambuł, 2011; Albuquerque, 2012), EXIT, VIA, Lille3000, Ososphere, Scopitone, Seconde nature (Francja), w ramach World Expo (Shanghai), Nuits Blanches (Toronto, Halifax, Bruksela, Brighton, Amiens, Segovia) oraz w różnych centrach sztuki, m.in. MONA (Australia), MUDAC, Fondation Claude Verdan (Lozanna).
WROcenter Group / Paweł Janicki
WODOSPAD WRO
Sterowanie dźwiękiem i obrazem na tabletach i smartfonach: wrocenter.pl/wodospad
Wodospad to instalacja projekcyjna zrealizowana przez WRO we współpracy z wrocławskim ośrodkiem TVP w związku z otwarciem w 2008 roku Centrum Sztuki WRO. Wykorzystuje materiały audiowizualne prezentujące najbardziej znane karkonoskie wodospady: Kamieńczyka (najwyższy w polskich Sudetach, znajdujący się na szlaku ze Szklarskiej Poręby na Szrenicę na wysokości 846 m n.p.m., z trzema kaskadami spadającymi z wysokości 27m), Wilczki (w Międzygórzu, na wysokości 570 m n.p.m., o długości 23 m) i Podgórnej (w Przesiece, na wysokości 547 m, z 10 m kaskadą), stanowiące wizytówkę malowniczych naturalnych terenów Dolnego Śląska. Zdjęcia trzech wodospadów, zrealizowane przez Piotra Sędzikowskiego, przetransformowane i scalone w jeden wirtualny obraz przez Jerzego Szotę (TVP Wrocław) w instalacji przedstawiajacej wodospad spływający w formie wielkoformatowej, projekcyjnej tafli, zyskały obecnie dzięki Pawłowi Janickiemu interaktywny wymiar, widz steruje obrazem i dźwiękiem, współkreując przestrzeń projekcji.
REMOTE SIGNALS
PAWEŁ JANICKI
Interaktywna instalacja świetlano-muzyczna
Instalacja pozwala na zaprojektowanie własnego otoczenia muzycznego i świetlnego dla przestrzeni Zielonego Labiryntu. Za pomocą interfejsu dostępnego poprzez urządzenia mobilne (smartfony, tablety, itp.) widzowie mogą samodzielnie zaprogramować zmiany w parametrach dźwięku i światła wypełniających przestrzeń ekspozycyjną. Do dyspozycji mamy 80 parametrów wpływających na charakter oświetlenia i ścieżki audio.
Paweł Janicki – stale współpracujący z WRO, niezależny twórca medialny i producent operujący w domenie muzyki generatywnej, estetyki microsound i kompozycji algorytmicznej. Zajmuje się reżyserią interakcji, kreuje audiowizualne systemy interaktywne, instalacje medialne i performanse, aplikacje sieciowe i dźwiękowe oraz systemy sensoryczne. Wśród projektów realizowanych w laboratorium WRO pod jego kierunkiem znalazły się m.in. Interaktywny Plac Zabaw nagrodzony przez Gazetę Wyborczą nagrodą „Warto” (wraz z Dominiką Sobolewską i Patrycja Mastej). Jego realizacje prezentowane były podczas festiwali i wydarzeń poświęconych sztuce współczesnej, m.in. w Ars Electronica Center w Linz, Transmediale w Berlinie, Centre Pompidou w Paryżu, na Warszawskiej Jesieni oraz na Biennale Sztuki Mediów WRO we Wrocławiu. Jego prace znajdują się w kolekcjach polskich i zagranicznych, muzyczne projekty były publikowane w szeregu wydawnictw dokumentujących dokonania europejskiej sceny muzyki eksperymentalnej i elektroakustycznej, muzyczny net-performance Ping Melody otrzymał w 2004 „netarts.org” Grand Prize w Tokyo, The Society of Algorithm wymienia sieciowe performanse Janickiego wśród kluczowych dla rozwoju tego rodzaju sztuki wydarzeń na świecie.
POLYPODY POLYCHORDS
MACIEJ MARKOWSKI
Polypody Polychords to interaktywna kompozycja muzyczno-wizualna generowana na żywo przez użytkownika za pomocą organicznego interfejsu. Warstwowa, przestrzenna repetycja ośmiu grup instrumentów orkiestrowych wizualizowana jest przetworzonym obrazem paprotki, która przez cały czas pozostaje niemym słuchaczem utworu.
Wpływ muzyki na zachowanie roślin do dziś nie jest do końca zdefiniowany, a wiele przeprowadzonych w tym temacie badań pokazuje sprzeczne lub niemożliwe do powtórzenia wyniki, wykluczając tym samym naukowe wnioski. Najbardziej prawdopodobny jest brak lub zaniedbywalna korelacja między tymi zjawiskami.
Maciej Markowski – muzyk i programista. Studiował matematykę na Uniwersytecie Wrocławskim, ukończył PSM II st. we Wrocławiu. Współtworzył zespół Małe Instrumenty, z którym nagrał płytę długogrającą „Antonisz” oraz zrealizował wiele projektów muzycznych, w tym nagrodzony Tukanem OFF 29 PPA spektakl „Elektrownia Dźwięku”. Gra w zespole Kariera, z którym nagrał dwie płyty: „Miasto” oraz „Kołysanki”, tworzy wraz z czterema muzykami amatorami ironiczno-eksperymentalny zespół pseudo-szantowy Shantharion. Realizuje teledyski oraz tworzy i programuje instalacje multimedialne.
INTERACTIVE FINGERS
LAX laboratory for architectural experiments
[Anna Grajper, Sebastian Dobiesz]
Interaktywna struktura przyjmuje formę pionowej płaszczyzny, która symultanicznie zmienia się i płynnie dostosowuje się do ruchu swoich odbiorców. Projekt pod nazwą Interactive Fingers wypełnia przestrzeń, wprowadzając dodatkowy dynamiczny element, zachęcając ludzi do zabawy i penetrowania interaktywnej konstrukcji. Interactive Fingers odzwierciedla nie tylko współczesną technologię, możliwą do wykorzystania w przestrzeniach architektonicznych, ale również ukazuje interakcję między zachowaniem człowieka a otoczeniem materialnym. Proces budowy projektu angażował również studentów Politechniki Wrocławskiej (Ewę Chejducką i Magdalenę Bałutę), dając im możliwość rozwijania profesjonalnego warsztatu oraz poszerzania ich wiedzy na temat architektury interaktywnej.
Anna Grajper i Sebastian Dobiesz przygotowują obecnie doktorat na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej. Architekci powołali nieformalną grupę pod nazwą LAX Laboratory for Architectural Experiments, by w ramach jej działalności odkrywać nowy potencjał współczesnej architektury. W wyniku badań prowadzonych nad Architekturą Interaktywną postanowili zrealizować własne przedsięwzięcie, które pomoże przenieść do Wrocławia międzynarodowy dyskurs nad przyszłością mariażu architektury i nowoczesnych technologii.
Projekt powstał dzięki mecenatowi Stowarzyszenia Architektów Polskich Oddział Wrocław | www.lax.com.pl
(PL) Wydarzenia towarzyszące
(PL) 30.06-2.07.2014
O CZYM SZUMIĄ WIERZBY
MICHAŁ BRZEZIŃSKI
warsztaty dla studentów
Przygotowane przez Michała Brzezińskiego trzydniowe warsztaty dla studentów, podczas których uczestnicy poznają zasady programowania w systemie Pure Data, by wykorzystać je do tworzenia interaktywnych instalacji dźwiękowych z użyciem roślin. Następnie przygotowane podczas warsztatów oprogramowanie będą testować w warunkach miejskich – rejestrować na ulicach i w parkach reakcje ludzi i zwierząt na rośliny próbujące nawiązać z nimi kontakt. W ostatnim kroku uczestnicy z zebranych materiałów audio i wideo tworzą wspólną instalację przedstawianą w przestrzeni Zielonego Labiryntu.
Michał Brzeziński – studiował filmoznawstwo przy Katedrze Mediów i Kultury Audiowizualnej UŁ, artysta i teoretyk mediów, łączy w swoich działaniach biologiczną materię z systemami informatycznymi. Założyciel Galerii NT (2010), która skoncentrowana była na problematyce Art&Science, łącząc typowe działania Media Labu z formą BIO DIY i strukturami Politechniki Łódzkiej. Pokazy jego prac oraz wystawy indywidualne odbywały się w takich muzeach i galeriach, jak: Bunkier Sztuki w Krakowie, Arsenał w Białymstoku, CSW Łaźnia, Muzeum Sztuki w Łodzi, Galeria Manhattan w Łodzi, Fot Art Los Angeles Center For Digital Art, Museum of Bat Yam, Galeria Platan w Budapeszcie, Orensanz Museum w Nowym Jorku, Humboldt w Berlinie, Fest I Nova w Gruzji, Kino Siska (Video In Progress-Lublana).
10.07.2014, 11:00-13:00
ZIELONE FASADY
MASZA GONCZAR
warsztaty dla dzieci
Znane wrocławskie budynki w Zielonym Labiryncie. Masza Gonczar, artystka, kuratorka i architekt z Odessy; rezydentka WRO w ramach programu Gaude Polonia.
21.09.2014
FINISAŻ PROJEKTU
12:30 – Na kulinarny Poranek Filmowy zaprasza najlepsza z kucharek, Mami Fatale!
13:30 – Degustacja Dyni na Gorąco z przygaleryjnej grządki
W programie również otwarcie kolejnego projektu z pogranicza sztuki i biologii.
