(PL) O wystawie
(PL) W performansie Ucieleśnianie, zrealizowanym w trakcie festiwalu WRO: Monitor Polski w 1994 roku, Piotr/Peter nadaje fizyczną wartość całkowicie niematerialnemu pojęciu drop-out, jakim w obrębie techniki taśmy video określano brak niewielkiego fragmentu w obrazie, dziurę wewnątrz kadru widoczną jako zerwanie, dziurawy, lekko uszkodzony obraz. Uszkodzenie wynikające z przypadkowego niewłaściwego ułożenia się cząstek magnetycznych na podłożu taśmy wideo dające efekt dropu, w performansie powodowane jest użyciem igły, którą artysta dziurawi taśmę i własne ciało, które ta taśma oplata. Zanim artysta owinie się taśmą, wydostawszy ją z pudełka kasety, wykonuje na niej przedtem przy pomocy kamkodera rejestrację, filmując w zbliżeniu swój tors i głowę w autoportretującym zapisie kamerą zwróconą obiektywem ku sobie, trzymaną w krążącej wyciągniętej ręce. Przebita, ponakłuwana taśma, ze śladami stygmatycznych kropli krwi powraca do pudełka, starannie domkniętego przez artystę. Uszkodzona taśma jako jedyny w swoim rodzaju obiekt staje się nie tylko materialnym nośnikiem zapisanego elektronicznie obrazu, ale współczesna wersją relikwii, tą mieszanką symbolicznego i zmysłowo materialnego, o niejasnym statusie oryginału, nie do powielenia w dobie wydawałoby się uniwersalnej i nieskończonej mechanicznej reprodukcji. Peter Style kwestionuje status kopii, ale i oryginał jest uszkodzony. Sam akt performansu, odbywający się w studio TV, jest przecież rejestrowany, moment performans rejestrowany kamerami studia, na taśmach zapisu sprzed kilkunastu lat też widać zerwania. Technika i narzędzia w swej autonomicznej relacji wobec ciała / materialności poddają się procesowi destrukcji uruchomionej momentem ucieleśniania z woli artysty lub dzięki niej uświadomionej. Te relacje pomiędzy człowiekiem a maszyną analizuje w latach 90. Peter Style także w Cyborg Sex Manual (instruktażowym, niemalże edukacyjnym art CD-Romie z 1999 r.) oraz rozpoczętej w 1995 i kontynuowanej w kolejnych realizacjach Technoperze, przedstawionej w ramach “Ekspresji mediów”, wydarzenia realizowanego przez WRO w 1998 r. w wersji 4.1.
Technopera to złożony projekt Centralnego Urzędu Kultury Technicznej – formacji, w której kolektywne działania Peter Style intensywnie się angażował, i która nadała ton techno scenie trójmiejskiej. W scenicznej realizacji, której scenograficzne tło tworzą wielkoformatowe projekcje fragmentów filmów, zbliżenia wykonawców i paski tekstów, pojawiają się autentyczni wykonawcy: jak najbardziej fizyczna wykonawczyni roli Cyborga, śpiewaczka, wykonawczyni utworów muzyki współczesnej, Haleh Abghari czy członek kolektywu CUKT Robert Jurkowski jako Człowiek. Libretto stworzone z Drem Kudlatzem obejmuje ponadto postaci Bitu i Obcych (kosmitów). Bohaterowie posługują się tekstami, stanowiącymi około setkę krótkich cytatów z filmów pojawiających się w kolejnych sekwencjach na ekranie. Peter Style w w wywiadzie zarejestrowanym podczas Ekspresji mediów przedstawia wizję technopery z udziałem widzów, którzy przez internet, posługując się tekstami z puli ustanowionej przez autorów, wirtualnie uczestniczą w scenicznym wykonaniu.
W nowym, o dziesięć lat późniejszym, planowanym projekcie cyklów filmów wideo i serii fotografii The Nobody Family, teksty skopiowane ze stron internetowych wypowiadają postaci realne ale zamaskowane elektronicznie, przebrane w kostium z wzorzystych tkanin obiciowych powodujący zlewanie z tłem kanapy, fotela. O ile w Technoperze widzowie jako awatary, według założeń wypowiadanych przez artystę, mogą uczestniczyć w spektaklu komunikując się za pomocą wybranych przez twórców spektaklu tekstów via ekrany, gdzie teksty te budują jeszcze rodzaj świata przyszłości, w którym człowiek, Cyborg, Bit i Obcy zdają się odgrywać jakąś ważna dla siebie wzajem rolę, o tyle w nowym projekcie człowiek, dysponując techniką wyrażania opinii i dzielenia się nią z dowolna osoba na świecie poprzez fora dyskusyjne, zanika jako podmiot wypowiadający sens.
Wyznania członków Nobody Family, zbudowane z internetowych tekstów będących opiniami niezadowolonych ze standardu wypoczynku turystów udowadniają próżnię i redukcję, puste wożenie po różnych miejscach po świecie absurdalnego, nic niewartego ciała. Zaciera się jego materialność, fizyczność, odsłania miałkość, brak cielesnej, fizycznej jakości, nawet symbolizowanej. Nie atrakcyjne awatary a sylwetki mające być widocznymi w (niezrealizowanym jeszcze) filmie jako łatane, rozprute, przetarte, całkowicie zlewające się z tłem nijakie postaci, ograniczone i zredukowane do beznadziejnych zażaleń na brak full service. Ciało zdemaskowane, mierne, jakkolwiek pełne oczekiwań i narzekań, które umożliwia mu generująca niespełnienie i bezwzględna współczesna technologia komunikacji i reprezentacji.
Viola Krajewska, WRO Art Center, 2008
(PL) Prace
(PL) GALERIA
– Beta Nassau (1993-2008) – premiera czterokanałowej instalacji wideo
MEZZANINO
– Runner (1993), Runner (performance, 1993)
– Oglądaj mnie (1996)
– Ucieleśnianie (performance/transmisja TV, 1994) wraz z obiektem – kasetą VHS
CZYTELNIA MEDIÓW – W kontekście Ukrytej Dekady
PRACE VIDEO
1. Czas godów, regres, dom, VHS, 1991
2. Woda uwrażliwia dotyk, VHS, 1991/92
PERFORMANCES
1. Runner, Bremen, 1993
2. Ucieleśnianie, WRO: Monitor Polski, Wrocław, 1994
3. Ciało, Otwarte Atelier, Gdańsk, 1993
4. Ile potrzebnych jest cięć by znaleźć się na zewnątrz, Tallin, Poznań, Warszawa, 1993
5. Copyright, CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa, 1995
Peter Style i CUKT:
1. Test cyborga, Toruń, Zielona Góra, Warszawa, Wrocław, Dusseldorf, 1995 – 1999
2. Technopera 4.1, WRO Ekspresja Mediów, Wrocław, 1998
3. Wiktoria Cukt, ogólnopolska kampania prezydencka, 2000
4. “David EveryBody Confession”, 1998
Piotr Wyrzykowski i VENOM UNDERGROUND
1. Czystość, Piotr Wyrzykowski i Adam Virus Popek, Otwarte Atelier Gdańsk 1992
2. Gdynia, Piotr Wyrzykowski i Adam Virus Popek, 1993 Gdynia
3. Koncert, festiwal Energia Sztuki Żarnowiec, Piotr Wyrzykowski z towarzyszeniem muzyków trójmiejskiej sceny undergroundowej, 1994
DOKUMENTACJE TELEWIZYJNE:
1. Poczet Królów Polskich
fragment reportażu WRO Monitor Polski,
realizacja Violetta Krajewska, Piotr Krajewski, Program 2 TVP, 1994
2. Technopera 4.1
fragment reportażu telewizyjnego Ekspresja Mediów,
realizacja Violetta Krajewska, Piotr Krajewski, Program 2 TVP, 1998
3. Świat Dawida
reportaż telewizyjny, realizacja Joanna Gula Cichocka, TVP Gdańsk, 1999
(PL) O autorze
(PL) Jeden z najciekawszych polskich artystów medialnych, studiował architekturę wnętrz i malarstwo na ASP w Gdańsku. Działalność artystyczną zaczynał jako performer na początku lat dziewięćdziesiątych, współtworząc duet Ziemia Mindel Würm. W swojej praktyce wykorzystuje wideo, animację komputerową, fotografię i Internet, tworząc filmy, performances, instalacje multimedialne, projekcje w przestrzeni publicznej i projekty sieciowe. Działa też jako VJ klubowy.
Od początku kariery Wyrzykowski był wielokrotnie nagradzany podczas międzynarodowych przeglądów i festiwali. Od wielu lat związany z Międzynarodowym Biennale Sztuki Mediów WRO, gdzie wraz ze studentami prof. Witosława Czerwonki debiutował na WRO 91. Za pracę Beta Nassau, podczas WRO 95, otrzymał pierwszą nagrodę. Ta niezwykła, liniowa realizacja, składająca się z jednego ujęcia, określana często jako wideomalarstwo lub naturalna animacja, znajduje się obecnie w kolekcji Museum of Modern Art w Nowym Jorku. Dwa lata później, podczas WRO 97, Wyrzykowski otrzymał drugą nagrodę za pracę Oglądaj mnie. Był jurorem konkursu WRO 99. Podczas poszczególnych edycji WRO realizował działania i-Club Residents (WRO 01) oraz instalację Cyborg Sex Manual (WRO 2000@Kultura), prezentowaną również na wystawie Artifical Emotions (Sao Paulo, 2002). Obecnie pracuje także jako scenograf międzynarodowych produkcji filmowych w Rosji i na Ukrainie.
W swoich działaniach artystycznych zajmuje się związkami między technologią a postrzeganiem ludzkiego ciała. Bada te relacje w serii prac wideo, interaktywnych aplikacji i performances.
Współzałożyciel i dyrektor artystyczny CUKT – Centralnego Urzędu Kultury Technicznej ? cukt.art.pl grupy w swoich działaniach znacznie wyprzedzającej polski ruch aktywistyczny. Serwis CUKTu stanowił w momencie powstania jeden z najciekawszych i najbardziej zaawansowanych sieciowych projektów artystycznych. Podczas WRO wraz z CUKTem zrealizował multimedialne projekty Technopera 3.0 (WRO: Monitor Polski 96) i Technopera 4.1 (WRO Ekspresja Mediów 98). Do najgłośniejszych realizacji grupy należał m.in. performance medialny ? kampania prezydencka Wiktorii Cukt podczas wyborów w 2001 roku. Aktywnie działając w gdańskim środowisku artystycznym, współpracował z niezależną Galerią C-14, zakładał Otwarte Atelier oraz był współzałożycielem i wiceprezesem Fundacji Wyspa Progress, która powoływała Centrum Sztuki Łaźnia.
Urodził się w Gdańsku. Mieszka i pracuje w Gdańsku i Kijowie.