(PL) O AUTORACH I PRACACH
(PL) Krystian Grzywacz, Pustostany
animacja, 2016
promotor: prof. Grzegorz Klaman
kierunek: Intermedia
specjalność: Rzeźba
Pracownia Działań Transdyscyplinarnych
Wydział Rzeźby i Intermediów
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
…
Pustostany to animacja prowadzona na spółkę przez Krystiana Grzywacza i jego komputer osobisty. Została zbudowana na błędach, wynikających z niedoskonałości procesów percepcyjnych narzędzia, służącego do wykonywania trójwymiarowych skanów oraz umożliwiającego zapis ruchu istot człekokształtnych. Praca jest pączkiem myśli o człowieku coraz gęściej splątanym nowoczesnymi technologiami.
–
Krystian Grzywacz (PL), urodzony w 1994 r., absolwent Intermediów na Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku (dyplom licencjacki, 2016). Członek kolektywu artystycznego Gnojki. Zajmuje się sztuką wideo, animacją, VR i rzeźbą. Obecnie oddany jest różnym odcieniom symulacji. Jego prace pokazywane były na wystawach: (Nie)obecność w Galerii Labirynt (Lublin, 2016), Obchody końca lata w Willi na Goyki (Sopot, 2016) oraz podczas Interference Festival 2016 w gdańskim Teatrze Szekspirowskim.
//
Wiktor Przybył
oprawa multimedialna koncertu współczesnej muzyki klawesynowej In Memoriam Annelie de Man + zestaw 5 generowanych i kontrolowanych w czasie rzeczywistym wizualizacji na dwa ekrany + zbiór aplikacji Java i plików wideo w formacie QuickTime o różnych rozdzielczościach, 2016
promotor: dr Ksawery Kaliski
kierunek: Grafika
specjalność: Projektowanie graficzne i multimedia
Pracownia Działań Multimedialnych
Akademia Sztuk Pięknych w Katowicach (recenzent: dr hab. Anna Maj, Uniwersytet Śląski w Katowicach)
…
Koncert multimedialny poświęcony pamięci Annelie de Man, znakomitej holenderskiej klawesynistce, w wykonaniu Małgorzaty Klajn (klawesyn) z Akademii Muzycznej w Katowicach oraz Wiktora Przybyła (multimedia) z Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach.
Koncert składa się z pięciu utworów: What’s in a Name (Roderik de Man), Schrootsonate (Ton Bruynel), Frenzy (Roderik de Man), Passacaglia Ungeherese (György Ligeti) i Hungarian Rock (György Ligeti).
Praca podejmuje problem podwójnej natury muzyki z repertuaru Annelie de Man i poszukuje odpowiedniego dla niej języka wizualnego. Celem stało się znalezienie podwójnego sposobu obrazowania – opartego o zjawiska występujące w rzeczywistości, oraz możliwości cyfrowego generowania obrazu. Analogowym dźwiękom klawesynu towarzyszą komputerowe wizualizacje, podkreślające elektroniczny charakter samej kompozycji.
–
Wiktor Przybył (PL), urodzony w 1992 r. w Chorzowie, absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach (dyplom licencjacki, 2016). Interesuje go światło, sztuka generatywna oraz film krótkometrażowy. Zajmuje się tworzeniem instalacji interaktywnych i multimedialnych. Wraz z Małgorzatą Klajn (klawesyn) tworzą duet na potrzeby projektu In Memoriam Annelie de Man. Żyje i tworzy na Śląsku.
W 2015 podczas Festiwalu Industriada w Chorzowie zaprezentował szereg swoich interaktywnych realizacji. W tym samym roku, z okazji 15-lecia Pracowni Działań Multimedialnych prezentował instalację multimedialną W3D, w której układ spreparowanej kamery i programu komputerowego przetwarzał obraz w trójwymiarową siatkę kontrolowaną za pomocą 8 pokręteł i 4 przycisków. W 2016 roku na potrzeby konferencji TEDxKatowice stworzył programowalny system iluminacji sceny sterowany joystickiem.
–
Małgorzata Klajn (PL), urodzona w 1993 r. we Wrocławiu. W 2011 rozpoczęła studia na Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach w klasie klawesynu prof. Marka Toporowskiego. W 2015 została stypendystką programu Erasmus, co umożliwiło jej odbycie rocznych studiów w Universität Mozarteum w Salzburgu pod kierunkiem prof. Floriana Birsaka. W październiku 2016 podjęła tam studia magisterskie.
Jej zainteresowania koncentrują̨ się̨ głównie na współczesnej muzyce klawesynowej, co zaowocowało wygraną w Międzynarodowym Konkursie Klawesynowej Muzyki Współczesnej Prix Annelie de Man w Amsterdamie (2015) oraz wyróżnieniem w kategorii studentów uczelni muzycznych i nagrodą specjalną Filharmonii Świętokrzyskiej podczas XI Konkursu Muzyki XX i XXI wieku dla Młodych Wykonawców organizowanego przez Polskie Towarzystwo Muzyki Współczesnej w Radziejowicach (2016). W roku akademickim 2016/2017 uzyskała stypendium Prezydenta Wrocławia .
Promowała muzykę współczesną na licznych estradach, m.in. podczas Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej Kontrasty we Lwowie (2015) oraz w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie (2016),
Zdobyła pierwszą nagrodę podczas Ogólnopolskiego Konkursu Klawesynowego im. Wandy Landowskiej w Gdańsku (2010). Występowała podczas festiwali muzyki dawnej, takich jak: Anima Musica w Gdyni (2011) i Maj z Muzyką Dawną we Wrocławiu (2015), Barocknacht w Salzburgu (2016), na festiwalu Eggenfelden Klassich w Eggenfelden (2016). W 2018 roku będzie pełniła funkcję doradcy programowego trzeciej edycji Festiwalu Prix Annelie de Man w Amsterdamie.
//
Magdalena Gembala, Horyzont zdarzeń
instalacja interaktywna, 2016
promotor: prof. ASP dr hab. Grzegorz Biliński
kierunek: Intermedia
Pracownia Archisfery
Katedra Obszarów Sztuki
Wydział Intermediów
Akademia Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie
…
Artystka podejmuje próbę wytłumaczenia i zobrazowania zjawisk zachodzących we wnętrzu czarnej dziury. Zaznajomiona z najnowszymi odkryciami w dziedzinie astronomii i fizyki stara się przedstawić możliwość oddziaływania tychże obiektów na ludzką świadomość. Dzieło nawiązuje do granic ludzkiego poznania – niemożności wyobrażenia sobie większej ilości wymiarów, niż te, które znamy z codziennego doświadczenia. Konstrukcja jako wariacja na temat wstęgi Möbiusa daje możliwość dotknięcia nieskończoności i przenosi obserwatora w inną rzeczywistość, z którą może wejść w dialog.
–
Magdalena Gembala, urodzona w 1993 r. w Krakowie, absolwentka Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie (dyplom licencjacki, 2016). Obecnie studentka Informatyki stosowanej na Wydziale Fizyki i Informatyki Stosowanej AGH w Krakowie, a także oraz Product Design w poznańskiej School of Form. Prace artystyczne stanowią odbicie szerokiego spektrum jej zainteresowań. Skoncentrowana w działaniach na problematyce nauki w świecie sztuki, skutecznie łączy ze sobą dyscypliny, takie jak projektowanie, fizyka czy też programowanie. Jak środa wyrazu używa instalacji, grafiki 2D i 3D oraz fotografii.
//
Ada Birecka, Las – zbiór trwały ze zdolnością do samoodnawiania
wideoinstalacja (loop + obiekt), 2016
promotor: dr Artur Chrzanowski
kierunek: Edukacja artystyczna w zakresie sztuk plastycznych
specjalność: Intermedia
Pracownia Fotografii i Działań Multimedialnych
Akademia Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi
…
Projekt Las – Zbiór trwały ze zdolnością do samoodnawiania stanowi próbę ukazania lasu jako trwałego i niezależnego zbiorowiska, przypominającego samowystarczalną społeczność. Zbiór ten składa się z niezliczonej ilości większych i mniejszych, zależnych od siebie istnień. Część z nich co jakiś czas przemija, a jednocześnie rodzą się kolejne.
Praca składa się z dwóch części: pierwsza przedstawia monotonny proces przechodzenia skrajem lasu, bez możliwości wejścia do środka. Wideo bazuje na rytmie i powtarzalności. Nie słyszymy w pracy odgłosów lasu, jedynie dźwięki kroków – przez to las staje się czymś wyobcowanym i odległym dla człowieka. Dopełnieniem filmu jest obiekt – niski podest z wyświetlanym wewnątrz animowanym obrazem ruchomym. Przedstawia on las w sposób bezpośredni, jako żyjący organizm. Na ekranie widzimy zbliżenie na mech, który porusza się rytmicznie w górę i w dół. Sprawia tym samym wrażenie oddychania.
–
Ada Birecka (PL), urodzona w 1992 r., ukończyła studia licencjackie w Instytucie Sztuki Uniwersytetu Opolskiego (2014). Tytuł magistra obroniła z wyróżnieniem na Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi (2016). Zajmuje się głównie rysunkiem, ilustracją i wideo. Tworzy również tatuaże. Fascynuje ją świat przyrody oraz proste, choć niecodzienne, historie. Swoje prace prezentowała m.in. podczas Transmission Art Festival w Atenach i Karlsruhe (2016), na wystawie Rzeczy w Muzeum Archeologicznym i Etnograficznym w Łodzi (2016) oraz w Dreźnie i Łodzi na wystawach Schools of Arts vol. IV (2015). Wygrała II edycję konkursu Nowe Opole na koncepcję wystawy, organizowanego przez Galerię Sztuki Współczesnej w Opolu.
//
Ka-lun Leung, Normal Norms
instalacja wideo, 2016
promotor: prof. dr hab. Marek Wasilewski, prof., zw., UAP
specjalność: Intermedia
Pracownia Wideo
Katedra Intermediów
Wydział Komunikacji Multimedialnej
Uniwersytet Artystyczny w Poznaniu
…
Przez długi czas obrazy uważane były za uchwytne i zrozumiałe elementy ludzkiej wiedzy i naukowej refleksji, za pomocą których poszukiwano uzasadnienia dla panującego światopoglądu. Ich natychmiastowa dostępność, rozproszona natura i sieciowa forma sprawiają, że obrazy stały się uniwersalną walutą w sieci globalnego wizualnego metabolizmu, odgrywającą kluczową rolę w procesie produkcji wiedzy.
Człowiek jako animal symbolicum (zwierzę symboliczne) jest zdolny do tworzenia i manipulowania znakami a definicje są w stanie zmieniać jego indywidualną percepcję. Wideo podejmuje próbę zbadania w jaki sposób kształtuje się uniwersum symboliczne w momencie, kiedy prawda jest systemowo rozszyfrowywana lub systemowo patentowana oraz jak podejmowanie decyzji i kategoryzacja formują system wiedzy.
–
Ka-lun Leung (HK), urodzony w 1985 r., absolwent Wydziału Intermediów Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu (dyplom magisterski, 2016). Jego prace, obejmujące wideo, fotografię, media cyfrowe i instalacje, badają idee dostępności, przezroczystości i naszego związku z systemami ikonograficznymi, takimi jak język, sztuka, symbole historyczne i związki frazeologiczne. Jego prace były wystawiane na wielu europejskich festiwalach, m.in. na Kassel Dokfest, Artists’ Moving Image Festival w Edynburgu i Les Instants Vidéo.
//
Uladzimir Pazniak, Inochód
instalacja, 2016
promotor: prof. dr hab. Kamil Kuskowski
kierunek: grafika
specjalność: multimedia
Pracownia Działań Audiowizualnych i Performatywnych
Akademia Sztuki w Szczecinie
…
Wizualny dokument socjalnej utopii, obracający się wokół przełomowych artystycznych praktyk awangardowych. Instalacja składa się z szafy-witryny, makiety architektonicznej, modeli prac autora, gabloty z drewnianymi wiórami, gabloty z drzewcem, literami na drzewcach oraz wideo.
Na podstawie instrukcji i rysunków, dołączanych do popularnego magazynu z 1925 roku pt. „Sztuka w życiu codziennym”, artysta zrealizował kilka projektów, łącząc je w jeden dokument historyczny. Oparł się na projektach studentów i absolwentów artystycznej uczelni Wchutemas, które już w pierwotnym założeniu były nie tyle wzorem, co raczej miały na celu wzbudzać u odbiorcy aktywność, pomysłowość i artystyczne myślenie.
„Inochód” to naturalny sposób poruszania się niektórych ssaków kopytnych i psowatych, polegający na unoszeniu jednocześnie obu kończyn z jednej strony ciała. Używając tego słowa jako tytułu instalacji, Pazniak zaznacza polityczną pozycję artystów, do których odnosi się w swojej praktyce.
–
Uladzimir Pazniak, urodzony w 1985 r. w Białoruskiej Socjalistycznej Republice Radzieckiej. Absolwent Wydziału Sztuki Grodzieńskiego Uniwersytetu Państwowego im. Janki Kupały oraz Wydziału Malarstwa i Nowych Mediów Akademii Sztuki w Szczecinie (dyplom magisterski, 2016). Pracuje z rzeźbą, rysunkiem, performansem oraz wideo. Jest laureatem stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2012) oraz nagrody Stowarzyszenia Autorów ZAiKS w VIII edycji konkursu „Najlepsze Dyplomy ASP” (Gdańsk, 2016). Najważniejsze wystawy to: Who Wants To Die? (RK Gallery, Berlin, 2016), When The Shit Hits The Fan (Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa, 2016) oraz The Gallery (Zona Sztuki Aktualnej, Szczecin, 2016).
//
Tymek Bryndal, Mam 23 lata
instalacja wideo, 2016
promotor: prof. dr hab. Prot Jarnuszkiewicz
Pracownia Narracji Fotograficznej
Wydział Sztuki Mediów
Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie
…
Tryptyk osobisty. Na lewym skrzydle jest prezentowana prawdziwa „spowiedź” artysty, a na prawym – jej wariant „fałszywy”. Ściana środkowa to miejsce dla wersji neutralnej, łączącej dwie pozostałe. Wszystkie projekcje są jednakowej długości i są odtwarzane w zapętleniu.
Istotnym elementem instalacji jest dźwięk. Do każdego wideo została stworzona oddzielna ścieżka audio, które mieszają się w centralnym punkcie między projekcjami, wchodząc w pewną formę dialogu między sobą, a innym razem mieszają, stając się trudne do rozszyfrowania.
Każdej projekcji towarzyszą również napisy, których funkcją jest wydobycie warstwy literackiej w przypadku mieszania się dźwięku, jeszcze bardziej uwypuklając przenikanie się dwóch stron.
–
Tymek Bryndal, urodzony w 1992 r. w Toronto (Kanada). Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (dyplom licencjacki, 2016). Artysta, muzyk. W swojej twórczości używa różnych mediów – od fotografii przez wideo po grafikę. Charakterystycznym elementem jego prac jest zdystansowana obserwacja powleczona w dowcip i cynizm. Mieszka i pracuje w Warszawie.
//
Tomasz Hanoff, Matnia
interaktywna instalacja wideo, 2016
promotor: prof. Wiesław Gołuch
kierunek: Sztuka mediów
Pracownia Perswazji Medialnej
Wydział Grafiki i Sztuki Mediów
Akademia Sztuk Pięknych im. E. Gepperta we Wrocławiu
…
Instalacja składa się z przestrzennego, interaktywnego „sterownika” w kształcie labiryntu oraz ośmiu animacji uruchamianych przez plastikowego żołnierzyka, przemieszczającego się w labiryncie. Każda z animacji odbywa się w stworzonej przez autora sugestywnej scenografii i ujawnia w sposób metaforyczny i ekspresyjny stany niepewności, lęku, zagubienia. Wszystkie, utrzymane w czarno-białej tonacji, poprzez zastosowane środki, klimat i dobór motywów niosą skojarzenia z filmami ekspresjonizmu lat 20. ubiegłego wieku.
–
Tomasz Hanoff, urodzony w 1990 roku, absolwent Akademii Sztuk Pięknych im. E. Gepperta we Wrocławiu (dyplom magisterski, 2016). Jego obszary zainteresowań to wideo, fotografia i animacja eksperymentalna. W warstwie znaczeniowej w swoich pracach podejmuje próbę odpowiedzi na obecne problemy dzisiejszego świata, zderzając je z własnymi doświadczeniami. Tworzy również muzykę hip-hop, jest autorem tekstów. Laureat Nagrody Publiczności Lubińskiego Biennale Sztuki (2012).
(PL) JURY + WERDYKT
(PL) jury: Anna Klimczak, Marielle Nitoslawska, Julika Rudelius
sekretarz konkursu: Małgorzata Sikorska
NAGRODA:
Krystian Grzywacz (PL)
Pustostany
promotor: prof. Grzegorz Klaman
kierunek: Intermedia
specjalność: Rzeźba
Pracownia Działań Transdyscyplinarnych
Wydział Rzeźby i Intermediów
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
(PL) SKŁAD KOMISJI KONKURSOWYCH
(PL)
Gdańsk / Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku:
Natalia Cyrzan, Jarosław Czarnecki, Krzysztof Dobrowolski, Sylwester Gałuszka, Magdalena Kreis
Katowice / Akademia Sztuk Pięknych w Katowicach:
Agata Cukierska, Dominika Kluszczyk, Magdalena Kreis, Marta Lisok, Marian Oslislo
Kraków / Akademia Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie:
Mariusz Front, Paweł Janicki, Anna Nacher, Monika Kozioł, Agnieszka Kubicka-Dzieduszycka
Łódź / Akademia Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi:
Dagmara Domagała, Krzysztof Dobrowolski, Daniel Muzyczuk, Marcin Polak, Tomasz Załuski
Poznań / Uniwersytet Artystyczny w Poznaniu:
Dagmara Domagała, Dominika Kluszczyk, Michał Krawczak, Agata Rodriguez, Raman Tratsiuk
Szczecin / Akademia Sztuki w Szczecinie:
Danuta Dąbrowska, Agnieszka Kubicka-Dzieduszycka, Magdalena Lewoc, Małgorzata Sikorska, Jędrzej Wijas
Warszawa / Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie:
Michał Grzegorzek, Paweł Janicki, Izabela Maciusowicz, Natalia Sielewicz, Małgorzata Sikorska
Wrocław / Akademia Sztuk Pięknych im. E. Gepperta we Wrocławiu:
Paweł Janicki, Mariusz Jodko, Anna Mituś, Małgorzata Sikorska, Maja Wolińska