(PL) O wystawie
(PL) Kulturoznawstwo zaistniało w Polsce w 1972 roku na Uniwersytecie Wrocławskim, dzięki staraniom i według prekursorskiej koncepcji profesora Stanisława Pietraszki. Jako nowy kierunek stanowić miało typ studiów humanistycznych odpowiadających odczuwanemu współcześnie przekonaniu o konieczności całościowego pojmowania i studiowania kultury jako odrębnego przedmiotu poznania.
O powołanie nowatorskiego kierunku zabiegał przez długie lata, idąc pod prąd oczekiwań ówczesnych decydentów, Stanisław Pietraszko, literaturoznawca, który uznał, że kultura zasługuje na to, by stać się samodzielnym przedmiotem badań, a wiedza o niej wymaga odrębnych studiów humanistycznych. Mistrz, jak bez cienia ironii, ale i bez patosu mówiły o profesorze Pietraszce kolejne pokolenia kulturoznawców, zdobył sobie prawdziwy autorytet nie tylko z racji swych naukowych, intelektualnych przymiotów, ale także dzięki otwartości i niezależności w czasach, kiedy miała ona wielką cenę, oraz dzięki sposobowi traktowania studentów i współpracowników – bez taryfy ulgowej, ale z wielkim poszanowaniem ich wolności, indywidualności i prywatności. Chciał, by dobrze przygotowani teoretycznie absolwenci kulturoznawstwa nie tyle adaptowali się do istniejących struktur życia kulturalnego, co raczej mieli odwagę i kompetencje, by je zmieniać.
Wystawa Kierunek Eksperymentalny, nie będąc systematyczną prezentacją dziejów kulturoznawstwa ani biografii Stanisława Pietraszki, przedstawia unikalne, wielopostaciowe materiały archiwalne przywołujące atmosferę i inspiracje pierwszego, pionierskiego etapu rozwoju kulturoznawstwa.
Wystawa w syntetyczny sposób ukazuje początki i rozwój projektu naukowego i edukacyjnego rozwijającego się w ostatnich dekadach XX wieku; okresie pojawienia się nowych nurtów wyznaczających rytm modernistycznych, postmodernistycznych, a następnie postmedialnych przemian współczesnej kultury i sztuki.
Całość wystawy Kierunek Eksperymentalny odbywa się w cyklu prezentacji przygotowywanych przez Centrum Sztuki WRO w 2012 roku, dotyczących zjawisk zaistniałych w latach 60. i 70., mających za tło modernizacyjne, elektroniczne, cybernetyczne dążenia, aspiracje i wizje leżące u podstaw nowoczesnych społeczeństw opartych na swobodnej komunikacji.
Dorota Wolska, Viola Kutlubasis-Krajewska