(PL) O wystawie
(PL) U podstaw koncepcji wystawy leży przekonanie o wyjątkowości sztuki i postawy Nam June Paika oraz wizjonerskiej celności jego poglądów na kulturę i społeczeństwo. Także dziś – po śmierci artysty – jego dzieło stanowi ciągle obecne odniesienie i źródło inspiracji dla artystów różnych generacji, a wprowadzone przez niego w 1974 roku hasło Electronic Superhigway, odegrało ogromną rolę w uświadomieniu nowych potrzeb nadchodzącej epoki.
Prace zgromadzone na wystawie wystawie pochodzą z różnych kolekcji i reprezentują wszystkie okresy intensywnej aktywności twórczej Paika. Mniej znane grafiki, rysunki i szkice na papierze zestawione z dziełami medialnymi – instalacjami i taśmami, pozwalają ukazać swoiście intermedialną drogę twórczości „papieża wideo-artu”. Wystawę uzupełniają unikalne zapisy działań Paika zarejestrowane m.in przez towarzyszącą od lat 70. poczynaniom artysty niemiecką telewizję WDR oraz dokumenty biograficzne z kolekcji Electronic Arts Intermix w Nowym Jorku.
Pierwsza część wystawy, poświęcona jest latom 50. i 60., koncentruje się na sztuce performance; przyporządkowane tej sekcji eksponaty to m.in. zapisy performances, dokumentacja fotograficzna, oryginalne notatki i notacje nutowe oraz dokumenty biograficzne. Z lat 70. pochodzą klasyczne dziś sitodruki i heliograwiury oraz eksperymenty z taśmą wideo Edited for television i Guadalcanal Requiem oraz przekazem satelitarnym: performance artysty podczas documenta 7. Późniejszą twórczość lat 80. i 90. reprezentują obiekty i druki, m.in. zbudowane z monitorów telewizyjnych efektowne rzeźby wideo Route 66 i Mercury, rzeźba Dharma Wheel Turns oraz grafiki z cyklu Evolution, Revolution, Resolution.
Kurator
Jochen Saueracker, ur. w 1957 roku w Essen, w latach 1976-1980 studiował fizykę na Ruhr Universität w Bochum, a następnie, w latach 1980-1986, rzeźbę na akademii w Düsseldorfie w klasie Günthera Ueckera. W 1982 roku w Nowym Jorku po raz pierwszy spotkał Nam June Paika, a od roku 1984 współpracował z nim przy realizacji jego prac. Jako asystent, sprawował nadzór wystawienniczy i koncepcyjny nadposzczególnymi ekspozycjami. Od 1993 roku zajmuje się restauracją i rekonstrukcją prac wideo Paika oraz czuwa nad wystawami prezentującymi jego sztukę.
(PL) Wydarzenia towarzyszące
(PL) Międzynarodowa konferencja: 26-27.11.2008, g. 11:00-17:00
Konferencja
Międzynarodowa konferencja z udziałem teoretyków mediów z m.in. USA, Francji, Korei
odbędzie się w dniach 26-27.11.2008. Miejscem konferencji będzie Wrocławski Teatr Lalek.
Szczegółowy program konferencji wkrotce.
Udział w konferencji jest bezpłatny. Ze względu na ograniczoną ilość miejsc obowiązuje wcześniejsza rejestracja. Osoby, które nie dokonają rejestracji, będą mogły uczestniczyć w konferencji w miarę wolnych miejsc.
Rejestracji można dokonywać pod adresem paik@wrocenter.pl
Szczegółowy program konferencji Paik on Paper, Paik on Screen
Publikacja / Katalog
Na zakończenie wystawy zostanie wydany katalog zawierający bogatą ikonografię i teksty krytyczne. Bedzie to pierwsze w Polsce wydawnictwo poświęcone Nam June Paikowi – artyście, który zmienił oblicze sztuki współczesnej wprowadzając do niej media elektroniczne.
Autorzy tekstów:
Wulf Herzogenrath, Dieter Daniels, Lars Movin, Anja Osswald, Susanne Rennert, Jochen Saueracker, John Thomson
(PL) O artyście
(PL)
Nam June Paik
Kompozytor, performer, wybitny artysta i wizjoner, który do sztuki współczesnej wprowadził media elektroniczne. Tworzył pierwsze w historii prace wideo, interaktywne instalacje, rzeźby wideo i obiekty medialne, łącząc w nich kulturę popularną z filozofią i strategiami środków masowego przekazu. Urodził się w Seulu, w Tokio studiował filozofię, historię sztuki i teorię muzyki. Studia muzyczne kontynuował w Monachium i Fryburgu. W latach 1958-1963 Paik mieszkał i pracował w Kolonii w kręgu ówczesnej europejskiej awangardy. Na ten okres przypadają jego pierwsze głośne kompozycje, muzyczne działania akcjonistyczne, intensywna współpraca z ruchem Fluxus, a także eksperymenty z telewizją. Jego pierwsza wystawa Exposition of Music – Electronic Television (1963), prezentująca spreparowane odbiorniki telewizyjne, przeszła do historii jako moment narodzin sztuki mediów.
W 1964 roku Paik wyjechał do Nowego Jorku, gdzie z wiolonczelistką Charlotte Moorman rozpoczął serię słynnych performances łączących wideo, interakcję i muzykę. W tym okresie Paik intensywnie zajmował się także technologicznymi możliwościami telewizji i wideo. Razem z inżynierem Shuya Abe opracował w laboratorium nowojorskiej stacji telewizyjnej WNET elektroniczny syntezator obrazu.
Jego pierwsza retrospektywna wystawa odbyła się w 1976 roku w kolońskim Kunstverein; w następnych latach Paik brał udział w istotnych wydarzeniach artystycznych, m.in. z Josephem Beuysem i Douglasem Daviesem przeprowadził na documenta 6 (1977) telewizyjną transmisję będącą pierwszym projektem artystycznym wykorzystującym łączność satelitarną. W 1978 roku Paik został pierwszym w Europie wykładowcą sztuki wideo na akademii w Düsseldorfie, a w 1987 członkiem Berlińskiej Akademii Sztuki. Wraz z Hansem Haacke zdobył w 1993 roku złoty medal na Biennale w Wenecji za prezentację w Pawilonie Niemieckim. Otrzymał liczne nagrody m.in. Muzeum Guggenheima, Fundacji Rockefellera, Amerykańskiego Instytutu Filmowego, czy nadawany przez UNESCO Medal Picassa. Jego wystawy indywidualne miały miejsce w najważniejszych galeriach i muzeach na świecie, a prace są ozdobą wielu światowych kolekcji.
W 1999 roku amerykański magazyn artystyczny „ARTnews” uznał go za jednego z dwudziestu pięciu najbardziej wpływowych artystów stulecia.
Nam June Paik zmarł 29 stycznia 2006 roku w Miami.