Info
Karta projektu to zestaw wideo towarzyszący wystawie Not To Be Seen. Nieubłagana zemsta postępu technicznego. Prace są autorską selekcją Przemysława Jasielskiego. Odkrywając specyfikę warsztatu pracy, materiały uzupełniają realizacje prezentowane na wystawie. Artysta oprowadza po swojej pracowni, którą udostępnił publiczności. Obiekty spełniają pewną obietnicę, którą zaprzysięgły już w trakcie etapu produkcji. Mszczą się na artyście.
Uzupełnieniem zestawu jest dokumentacja oprowadzania kuratorskiego po wystawie Not To Be Seen. Jak ukrywać obiekty przed samymi sobą w Atelier WRO, która była wstępem i swoistą kartą projektu do aktualnej ekspozycji w Centrum Sztuki WRO.
Prace
Analogowa imigracja, 2013, 3:49
Analogowa imigracja to swoista podróż w czasie do epoki sprzed urządzeń cyfrowych. Dzięki instalacji widzowie mogą doświadczać ery analogowej; stworzone miejsce pozbawione jest stałego dostępu do Internetu i telefonów komórkowych. Miedziana i stalowa struktura, niczym klatka Faradaya, blokuje i filtruje sygnały elektromagnetyczne, w tym także bezprzewodowy Internet i sygnały telefonii komórkowej. Dodatkowo każdy z widzów przed wejściem do instalacji proszony jest o pozostawienie na zewnątrz wszelkich urządzeń elektronicznych.
Praca daje odbiorcy wytchnienie od nowoczesnych technologii, współcześnie otaczających i oddziałujących na wszystkie jego zmysły. Może być schronieniem, ale może być też postrzegana jako przestrzeń deprywacyjna, w której tracimy orientację na skutek zaniku bodźców, tak często dziś regulujących nasze codzienne doświadczenia.
Emotions Control Unit, 2015, 3:51
Instalacja jest próbą negocjacji pomiędzy nostalgią prostej maszyny zaprojektowanej niczym wczesny radioodbiornik – z typowymi ludzkimi emocjami. Charakterystyczna, z rozmysłem skonstruowana drewniana obudowa, zaopatrzona jest w czujniki odległości i dotyku oraz mikrofon. Wyposażono ją także w specjalnie stworzony program, reagujący na zachowanie widzów, „wywołujący emocje” u maszyny, widoczne na zestawie pomiarowym. Odbiorcy mogą włączać i wyłączać czujniki odpowiedzialne za trójwymiarowe widzenie, zmysł dotyku i słuchu, zmieniając zachowanie maszyny i dostrajając jej konkretne „uczucia”. Co więcej, sami reagują zazwyczaj emocjonalnie w odpowiedzi na „emocje” maszyny. Antropomorfizują ją, dostrzegłszy w niej ludzkie uczucia. Maszyna wskazuje, jak słowa takie jak „złość”, „smutek” czy „lęk” opisują unikatowy mechanizm, który jest uruchamiany poprzez stany umysłu, dając wyjątkowe, wymierne efekty. W tej perspektywie istnieje ograniczona ilość determinowanych biologicznie podstawowych procesów uczuciowych, które – gdy uwzględnimy ich specyficzne formy, funkcje i przyczyny – różnią się od procesów psychicznych takich jak poznanie czy percepcja.
Instalacja stanowi najnowszą pracę z serii Zestawy do kontroli.
Zestaw do kontroli globalnego ocieplenia, 2010, 4:29
Interaktywna maszyna produkująca chmury w celu zmniejszenia efektu globalnego ocieplenia. Chmury zwiększają odbijalność promieni słonecznych, redukując w ten sposób temperaturę na ziemi. To eksperyment, który podkreśla znaczenie sztuki w przeobrażaniu tak życia codziennego, jak doświadczeń globalnych, będący jednocześnie ironicznym komentarzem na temat roli nauki w świecie zdominowanym przez logikę technologii, w której funkcjonalność i racjonalizacja mają merkantylny charakter. Projekt opracowany na bazie idei naukowców amerykańskich i angielskich.
Lewiatan, 2013, 4:20
Lewiatan łączy poszukiwania artysty w dziedzinie technologii i dźwięku z jego fascynacją utopijnymi wizjami świata zdominowanego przez maszyny. To próba stworzenia sztucznego elektronicznego organizmu, który wykazywałby cechy żywej istoty. Obiekt pokryty jest czujnikami reagującymi na ruch. Emituje przeróżne dźwięki i wibracje jako wynik interakcji z publicznością. Lewiatan zaprzecza idei uprzywilejowanej pozycji istot ludzkich w odniesieniu do technologii oraz użytkowemu zastosowaniu maszyn. Gwarantuje bowiem maszynom ich subiektywną tożsamość. Ta wyjątkowa instalacja podejmuje także grę z ekonomią pożądania. W przeciwieństwie do urządzeń i gadżetów nabywanych na masową skalę, które mają za zadanie polepszyć nasze życie i zapewnić rozrywkę, Lewiatan pozostaje niezasymilowany i – na swój szczególny sposób – bierny. Jest „Obcym”/„Innym”, czymś przychodzącym z rzeczywistości innego porządku, nieprzewidywalnego i samosterowalnego.
Opportunity, 2011, 3:58
Opportunity, to działanie, które polega na eksploracji przestrzeni galerii za pomocą dwóch robotów, stanowiące nawiązanie do pracy maszyny (Opportunity) wysłanej przez agencję kosmiczną NASA na Marsa. Rezultatem skanowania terenu przez zdalnie sterowane roboty w przestrzeni galerii stała się wielka, złożona z setek zdjęć panorama, która została ułożona na ścianie – analogicznie do efektów działania robotów NASA. Wytworzony obraz okazał się diametralnie różny od sposób postrzegania przestrzeni, jaki mają ludzie. Zmiana perspektywy to także transformacja kompetencji poznawczych.
Papierowy most na kamiennej rzece, 2012, 3:49
Most zachowuje swoją funkcję, choć w całości wykony jest z papieru. Swoim wyglądem odwołuje się do tradycyjnych japońskich mostów, budowanych przy wejściach na tereny świątynne. Z jednej strony jest próbą architektonicznych, czyli fizycznych możliwości materiału związanego bardziej z komunikacją symboliczną aniżeli materialną. Z drugiej natomiast warto dopatrywać się w nim jego funkcji – łączenia ludzi i przedmiotów.
Podczas prezentacji obiektu widzowie zachęcani byli do przechodzenia po konstrukcji i do sprawdzania jej wytrzymałości.
Obiekt powstał w czasie rezydencji artysty w Tokyo Wonder Site w 2012 roku.
Photo Robotoid, 2016, 2:45
Robot fotograficzny z wbudowaną możliwością podejmowania decyzji, robiący zdjęcia widzom.
Kontrolowane przez specjalnie stworzone oprogramowanie mechaniczne ramię steruje – włącznie z mechanicznym spustem migawki – cyfrową lustrzanką, fotografując widzów. Powstałe w ten sposób portrety są automatycznie drukowane i wyrzucane na podłogę.
Robot identyfikuje postaci i ruch za pomocą sensora Kinnect, co umożliwia bardzo precyzyjne kadrowanie i tworzenie perfekcyjnych zdjęć. W tym jednak wypadku dzięki specjalnie dostrojonym ustawieniom Robotoid rzadko wykonuje portrety, które „normalnie” uznajemy za atrakcyjne. Wybrane parametry programu sterującego zmieniają się nieustannie, sprawiając, że jego działanie radykalnie różni się od zwykłych maszyn. Paradoksalnie Robotoid zachowuje się też inaczej niż ludzki fotograf, niezapowiedzianie przenosi uwagę z jednego obiektu na drugi, naciska spust migawki w nieoczekiwanych momentach czy też robi zdjęcia nieistotnym detalom.
Także widzowie, stojąc naprzeciw aparatu nieobsługiwanego przez człowieka, zachowują się inaczej, niż zazwyczaj. Są znacznie bardziej naturalni i mniej upozowani. Często w zabawny sposób próbują wpłynąć na zachowanie robota i ściągnąć jego uwagę.
o wystawie Not To Be Seen, 2017, 14:17
Przemysław Jasielski oprowadza po wystawie „Not To Be Seen” w Atelier WRO, 9 lutego 2017 roku.