Info

Zabieram sobie różne miejsca. Aparat fotograficzny czy kamera są dla mnie tym, czym dla złodzieja pakowna torba czy walizka. Kradnę opowieści.

Chcę być tym niemożliwym złodziejem, ale nie stać się w ten sposób ani lisem, ani Grubasem, ani Dewiatem. Godzić się na nieustającą zmianę ról, ale nie zgubić w tym siebie.
Moją autonomię twórczą określa w dużej mierze niezdawanie sobie sprawy. Metafory, jakie stosuję są równocześnie okrutne i naiwne. Do jednego worka wrzucam: lekkomyślność, bestialskość-gwałt, popęd, przepych, bieda-śmieci, pochopność, niedojrzałość. Obiekty malarskie są szczególnie istotne; traktuję je jako formę post-scenografii dla wydarzeń, które już miały miejsce. Jest to dyskurs szaleństwa i opowieść osoby, która po doznaniu częściowej amnezji zaczyna powoli przypominać sobie przedmioty i miejsca, natomiast gubi ich sens w trakcie opowieści. Ta pozbawiona pamięci osoba, odkrywa nowe miejsca i stosuje w nich własne reguły – buduje mikroświaty; nadaje im własne znaczenia. Dlatego tunel pod nasypem kolejowym może stać się osobistą świątynią.

Magdalena Kieszniewska, ur. w 1992 r. w Gdyni. Ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Katowicach na Wydziale Artystycznym . Obecnie kontynuuje edukację artystyczną na studiach III stopnia.