Info

W pracy występuje robot i jego pomocnik-człowiek („niewolnik”, jak określają go artyści), który podaje mu łyżeczki z jedzeniem. Robot karmi widzów. Jest wyposażony w kamerę, która przekazuje na żywo obraz z reakcją uczestników po spożyciu „tajemniczej, organicznej substancji”. Proces karmienia, jako symbol władzy i jej pozbawiania, wyższości, wzrostu, ale też rozkładu i śmierci obrazuje złożoność relacji między ludźmi a technologią, w której powoli i, zdawałoby się, nieodwołalnie następuje odwracanie ról.

Simon Laroche, artysta, wykładowca. Tworzy instalacje, performansy audiowizualne, komponuje utwory na roboty i ciało. Jest autorem krytycznego opracowania na temat hybrydyzacji i rozwoju systemów biologicznych, sztucznych i społecznych. Wykłada sztukę elektroniczną na Uniwersytecie Concordia, współpracuje z teatrami, a także przy produkcji przedsięwzięć związanych z modą, tańcem, kinem. Jego prace były prezentowane w Azji, Europie, Ameryce Południowej i Północnej oraz na Bliskim Wschodzie.

David Szanto bada materialno-dyskursywne praktyki związane z żywieniem i naukami gastronomicznymi. Jego celem jest lepsze zrozumienie systemowych, intraaktywnych relacji między ludźmi, jedzeniem i procesami, które zachodzącą podczas jedzenia. Jako badacz w dziedzinie, która jeszcze nie istnieje, wykorzystuje podejście eksperymentalne, oparte o badania z zakresu projektowania, ekologii, fizyki chemicznej i gotowania. Wykładał na Uniwersytecie Concordia i l’Université du Québec à Montréal, obecnie jest dyrektorem programu studiów magisterskich Representation, Meaning and Media na Uniwersytecie Nauk Gastronomicznych we Włoszech.