Info

Ping Melody to wielostronny performans muzyczny, w którym następuje przechwycenie i sonifikacja różnych rodzajów danych, związanych głównie ze strukturą wymiany informacji w globalnych sieciach komunikacyjnych. Performans pozwala na postrzeganie danych jako takich – a jest to zdolność, której człowiek nie posiada – dzięki możliwościom stworzonym przez muzykę i sonifikację.

Od swej premiery na 10. Biennale Sztuki Mediów WRO 03 GLOBALICA w roku 2003, charakter performansu zmienił się w wyniku wieloletnich mutacji i rozwoju Ping Melody. A mianowicie ewoluował on od formy muzycznej wykorzystującej dynamikę i strukturę planetarnej komunikacji elektronicznej do formy scalającej komunikację, dane środowiskowe i satelitarne, stając się pewnego rodzaju globalnym sonarem, który umożliwia odczuwanie nieustannego i autonomicznego strumienia informacji wytwarzanych przez cywilizację ludzką.

Najważniejszym elementem performansu nadal pozostaje muzyk grający na instrumencie akustycznym. To brzmienie akustycznego instrument służy za materiał dźwiękowy oraz podstawę wszystkich muzycznych form i struktur powstających podczas wykonywania Ping Melody dzięki intuicji muzyka doświadczającego danych i ich układów. Dodatkowo, muzyk jako jednostka przeciwstawia swój kunszt gry na instrumencie wyobrażeniu sumy wszystkich dostępnych nam techno- i datasfer.

Dźwięk instrumentu samplowany jest w czasie rzeczywistym, przesyłany internetem do testowanych lokalizacji i serwerów, modulowany przy użyciu danych i ponownie odgrywany – muzyk może traktować go jako echo (stąd analogia do sonaru: dane kształtują dźwięk tak, jak ukształtowanie dna morskiego decyduje o odbiciu sygnału sonarowego), jako partnera, lub też jako zakłócający szum nadmiaru i przeładowania spowodowanego przez cywilizację.

Ping Melody jest muzycznym performansem sieciowym. Unikatowy stan wszystkich działań podejmowanych w danym momencie przez użytkowników internetu wpływa na formę kompozycji muzycznej. Muzyk (instrumentalista lub wokalista) gra na instrumencie akustycznym/śpiewa, zaś dźwięki wydawane przez instrument/głos zapisywane są w pakietach danych informatycznych (granulowanych), a następnie przesłane do wybranych lokalizacji internetowych (komendą ping systemu unix). Kolejność powrotu pakietów, opóźnienia w ich przekazie i powiadomienia o błędach w transmisji zostają uwzględnione, a informacje pochodzące z tych działań wpływają w czasie rzeczywistym na przekształcenia odgrywanego dźwięku. Performansowi towarzyszyć będą wizualizacje ukazujące ścieżki danych, powiadomienia o błędach, itp. Specjalne oprogramowanie działa jak rodzaj samplera (syntezatora granularnego), modułu śledzenia dźwięku („pitch tracker”) i wykorzystuje internet do kreowania i przekształcania konstrukcji dźwiękowej. Muzyk improwizuje, traktując oprogramowanie, które przetwarza dźwięki jego instrumentu, jako partnera – drugiego muzyka.

Większość artystów sieciowych korzysta z pewnych specyficzne możliwości internetu: w swojej twórczości używają oni WWW, funkcji streamowania, itd. W Ping Melody internet postrzegam nie tyle jako narzędzie, które działa w pewien sposób, ile raczej jako przestrzeń, którą można obserwować. Szczególnie interesują mnie pewne możliwości internetu, których źródłem jest jednoczesna aktywność wielkiej liczby użytkowników. Wyrasta z niej mentalna, aczkolwiek zobiektywizowana przestrzeń: mapa transferu danych jako dynamiczna suma działań podejmowanych przez użytkowników sieci.

W rozmaitych filozoficznych i teologicznych nurtach i tradycjach odnaleźć można ideę opisującą wszechświat jako połączenie składnika idealnego (niepodlegającego oglądowi) i składnika materialnego (z obserwacji którego możemy wnioskować o tym pierwszym). Tego rodzaju sondowanie ma długą tradycję w historii filozofii. W Ping Melody nadając samplowany dźwięk w sieci i otrzymując sygnał zwrotny z serwera mogę wnioskować o przetwarzaniu danych na podstawie słyszalnych różnic między sygnałem źródłowym i końcowym.

W performansie następuje zderzenie solowego instrumentalisty i dźwięku akustycznego instrumentu z kolektywnym charakterem skanowanej przestrzeni danych. Kunsztowna gra na instrumencie akustycznym wiąże się z jednej strony z techniczną perfekcją, a z drugiej z umiejętnością nadawania indywidualnego brzmienia wytwarzanemu dźwiękowi. W przypadku improwizującego muzyka wiąże się to również ze zdolnością reagowania na zachodzące zmiany i wkomponowania ich we własną formę dźwiękową. Zdolność ta jest szczególnie ważna w Ping Melody, gdyż improwizacja muzyczna kreowana jest tutaj w odniesieniu do wyjątkowego i ulotnego całościowego stanu światowej wymiany informacji; stąd też jedynie świadome wychwytywanie charakterystycznych dla niej punktów (czy raczej charakterystycznych dla procesów w danej chwili) przez muzyka umożliwia stworzenie formy dźwiękowej, na którą składa się coś więcej niż tylko mechaniczne odtwarzanie wywołanych przez sieć zakłóceń oddziałujących na źródłowy materiał dźwiękowy.