Tanganyika: Al-Khwārizmī, Burton, Assange
   

wrażeniowy interpasywny hiperobiekt, 2019
współpraca: Klementyna Jankiewicz, Karol Nowak

Tanganyika: Al-Khwārizmī, Burton, Assange
   

wrażeniowy interpasywny hiperobiekt, 2019
współpraca: Klementyna Jankiewicz, Karol Nowak

Info

Na stole pod niewielką lampką stoi metalowy kubek, w którym znajdują się plastikowe przyciski z klawiatury komputerowej i stara elektryczna grzałka. Na blacie stołu „wydrapano” (na podobieństwo więziennych napisów na ścianach i meblach) adres strony internetowej, który widzowie mogą wprowadzić na swoich urządzeniach mobilnych.

Po wpisaniu adresu do urządzenia, jego ekran zaczyna pulsować równomiernym światłem zsynchronizowanym z lampką stojącą na stole. Lampka błyska, gdy wykrywa obecność przynajmniej jednego odbiorcy (kogoś, kto załadował stronę internetową na swoim urządzeniu). Urządzenie wydaje również dźwięki. Jeśli w przestrzeni instalacji znajduje się więcej widzów z takimi urządzeniami, ich świetlne i dźwiękowe pulsacje synchronizują się ze sobą, wytwarzając krótkotrwałe intymne środowisko audio-świetlne wokół stołu. Jednocześnie w efekcie obecności publiczności włącza się dopływ prądu do grzałki, która zaczyna topić przyciski – powoli rozpływają się one w jednorodną masę pozbawioną zarówno wewnętrznych różnic jak i znaczeń.

Ideą instalacji jest synteza wielu wątków: ciągu wydarzeń prowadzącego do niedawnego zatrzymania Juliana Assange’a, pewnych szczegółów z życia Richarda Francisa Burtona (wolnomyśliciela, orientalisty, językoznawcy i szermierza, pierwszego Europejczyka, który dotarł do jeziora Tanganika, tłumacza „Księgi tysiąca i jednej nocy” na języki europejskie i autora oryginalnego utworu poetyckiego pt. „The Kasîdah of Hâjî Abdû El-Yezdî” [napisanego oczywiście pod pseudonimem Hâjî Abdû El-Yezdî]), oraz naukowych osiągnięć Muhammada ibn Musa al-Chuwarizmiego (perskiego matematyka, od którego imienia pochodzi słowo „algorytm”). Instalacja porusza kwestie funkcjonowania w odosobnieniu, w opozycji do mainstreamu i społecznego status quo (a nawet kneblowania indywidualności przez społeczeństwo) oraz zajmuje się tematyką nieciągłości komunikacji, lecz także możliwościami wzajemnego milczącego porozumienia ponad barierami kulturowymi i semiotycznymi.

Premiera pracy miała miejsce podczas wystawy „Materia kodu” w ramach festiwalu Gdynia Design Days w lipcu 2019 r., której kuratorem był Wiesław Bartkowski.