Info

Instalacja nawiązuje do architektury monumentalnej kopuły Buckminstera Fullera, zbudowanej na Expo 67 w Montrealu. Fuller postrzegał Ziemię jako homeostat przemierzający kosmos, a od stanu wewnętrznej równowagi i zdolności do wzajemnego wspierania konstytuujących go elementów uzależniał szanse na przetrwanie i dalszą egzystencję ludzkości. Instalacja, eksplorując fullerowskie podziały geometryczne, przedstawia wizję widzianego z oddali globu ustawicznie konstruowanego i dekonstruowanego przez zachodzące wydarzenia.

„Tessell” to kulista sfera podzielona na trójkąty (od terminu teselacja), reagująca na ruch – dynamika przemieszczania się odbiorców w monitorowanej przestrzeni jest przekładana na sposób i intensywność przemieszczania się poszczególnych grup trójkątów – i uzupełniona przez interaktywną ścieżką dźwiękową. Sama ścieżka dźwiękowa została skonstruowana przez Pawła Janickiego przy wykorzystaniu rzadko używanej i stosunkowo nowej techniki rodzaju syntezy, tzw. “runglera”, wynalezionej przez skandynawskiego konstruktora i artystę technologii Roba Hordijka.

Na powierzchnię fullerowskiej sfery jest nałożony – pobierany w czasie rzeczywistym – obraz, odbijający bezpośrednie otoczenie, miksowany z nagraniem wideo, przedstawiającym tajemnicze zjawiska świetlne oraz zarysowującą się od czasu do czasu teksturą przedstawiającą mapę Ziemi – kolejne nawiązanie do fullerowskich spekulacji i jego koncepcji „statku kosmicznego Ziemia”.

Z instalacją Pawła Janickiego i zespołu WRO można wchodzić w interakcję także za pomocą urządzeń mobilnych, np. telefonu, tabletu lub jakiegokolwiek urządzenia wyposażonego w przeglądarkę WWW. Wchodząc na stronę TESSELL, uzyskujemy dostęp do prostego interfejsu, umożliwiającego przesyłanie instalacji informacji i komunikatów kontrolujących m.in. gęstość podziału bryły na trójkąty i odległość bryły od wirtualnej kamery oraz sposób nakładania na bryłę dodatkowych obrazów, ale także parametry, wpływające na pracę zastosowanego w instalacji algorytmu, pozwalającego deformować powierzchnię bryły przy wykorzystaniu informacji o jasności poszczególnych pikseli obrazu.

Instalacja została premierowo zaprezentowana jednocześnie w dwóch miejscach – Centrum Sztuki WRO we Wrocławiu i Hali Koszyki | Griffin Art Space w Warszawie. Obie lokalizacje były telematycznie sprzężone, tak więc komunikaty przesyłane przez interfejs dla urządzeń mobilnych wpływały na pracę instalacji zarówno we Wrocławiu, jak i Warszawie.