Konieczność obiektu
   

Klaudia Kasperska
instalacja świetlna, 2022
Rozważania nad naturą obrazu i kontestacja tożsamości sztuki cyfrowe

Konieczność obiektu
   

Klaudia Kasperska
instalacja świetlna, 2022
Rozważania nad naturą obrazu i kontestacja tożsamości sztuki cyfrowe

Info

Akademia Sztuk Pięknych we Wrocławiu
Promotor: dr hab. Jakub Jernajczyk, promotor pomocniczy: dr Paweł Lisek
dyplom magisterski

Ta instalacja świetlna jest swego rodzaju meta-obiektem, będącym wynikiem niemal rzeźbiarskiej próby fizycznego odtworzenia wizualnego wrażenia cyfrowej projekcji oświetlającej pewne obiekty. To niejako materialny powidok tejże projekcji. Artystka wyświetliła obraz siatki testowej (tzw. „grid”) na obiektach zgromadzonych w rogu swojego pokoju. Siatka testowa to narzędzie wbudowane w menu większości projektorów, służące do kalibracji i wyrównania obrazu na docelowej powierzchni wyświetlania. Taka projekcja geometrycznej siatki, osadzającej się na obiektach napotkanych w przestrzeni, niejako obnaża ich obecność, jednocześnie kreując ich kształt na nowo, poprzez charakterystykę wybiórczości kierunkowego światła projektora. Decydując się na pracę ze światłowodem – który wizualnie staje się odpowiednikiem białej linii wyświetlanej w przestrzeni przez projektor – kawałek po kawałku buduje materialne powtórzenie świetlnego śladu projekcji, rozbitego na szereg elementów, zachowujących relacje przestrzenne pomiędzy oryginalnymi obiektami.

Klaudia Kasperska (ig: @jestkasperska) – artystka wizualna, reżyserka świateł. Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu na kierunku Sztuka Mediów (2022) oraz Uniwersytetu Jagiellońskiego na kierunku Wiedza o teatrze (2017). Nagrodzona Stypendium Ministra i Dziedzictwa Narodowego za wybitne osiągnięcia artystyczne (2021) oraz Nagrodą Redakcji Format w konkursie Najlepszych Dyplomów ASP we Wrocławiu (2022). Współpracowała dotychczas z ponad setką instytucji i wydarzeń kulturalnych w całej Polsce, jak i za granicą.
Jako artystka zajmuje się eksplorowaniem postcyfrowych strategii wizualnych, poszerzaniem zagadnień świadomego zauważania czy wizualnego myślenia, i kreowaniem dramaturgii przestrzeni poprzez multimedia i światło. Światło bowiem to medium szczególnie upodobane przez artystkę, o największym jej zdaniem potencjale kreacyjnym względem percepcji współczesnego odbiorcy. Zawodowo zajmuje się reżyserią świateł i multimediów do spektakli teatralnych.

TEST GRID PATTERN

Jest to narzędzie będące obrazem prostej, geo1netrycznej siatki, wbudowanej w menu większości projektorów cyfrowych. pomaga skalibrować projekcję na docelowej płaszczyźnie (wyrównać w pionach i poziomach oraz wyostrzyć), aby uzyskać prosty, płaski, geometryczny obraz, który można oglądać pod wieloma kątami, ponieważ nie traci on swojej czytelności. Im większe nierówności płaszczyzny, tym bardziej zdeformowany i rozczłonkowany obraz na nią padający.

OBIEKTY

Projekcję obrazu testowego rzuciłam na pewne obiekty zgromadzone w rogu mojego pokoju. Zdeformowały one symetryczne linie cyfrowej siatki, obnażając swoje kształty i umiejscowienie. Odtworzyłam wrażenie obecności geometrycznej projekcji w przestrzeni, ale poprzez medium inne, niż projekcja. Użyłam 100 m światłowodu o średnicy 4mm (bez ochronnego oplotu).

ŚWIATŁOWÓD

To specyficzny rodzaj przewodu wykonanego z włókna szklanego. Ma największe dostępne pasmo transmisji i znikomy współczynnik tłumienia światła, dlatego potrafi przenosić informacje z jego prędkością. Ogólnie światłowód oznacza szybki Internet, a więc dostęp do podstawowego dobra cyfrowego. Dna wszystkich oceanów i mórz wyłożone są setkami tysięcy kilometrów grubych żył światłowodowych, łączących kontynenty i umożliwiających stały przesył danych. W światłowodzie sygnał cyfrowy przekształcony zostaje w sygnał optyczny. Przenoszenie informacji cyfrowej w formie fotonów wydaje mi się być esencją postcyfrowej rzeczywistości, która redefiniuje wiele artystycznych strategii.

STRATEGIE WIZUALNE

W postcyfrowym świecie nie trzeba posługiwać się technologią, aby mówić o technologicznym uwikłaniu rzeczywistości i większości mediów. Stawia to pytanie o sprawczość i aktualność współczesnej sztuki mediów, która często funkcjonuje jako typowo ekranowy wytwór uwikłany w interfejsy i atrapy interaktywności, bądź niedostępne robotyczne konstrukcje.