Info

Współczesne projektowanie nie zajmuje się jedynie ludzkimi sprawami – stara się dowartościować różne byty. Ścieżka RE:DESIGN godzi posthumanistyczne spojrzenie z wykorzystaniem niecodziennych materiałów do projektowania.

Aki Inomata (JP) Why not hand over a »shelter« to hermit crabs?
Dzięki japońskiej artystce kraby zyskały domy przypominające słynne miejsca i dzieła architektury. Inomata zastosowała technologię tomografii komputerowej do zeskanowania naturalnych muszli używanych przez kraby. Następnie – w programach do obróbki modeli w 3D – zmodyfikowała je, dodając do nich kształty tradycyjnych budynków z różnych stron świata, m.in. Tokio i Paryża. Łupiny, wyglądające jak małe klejnoty, zostały wydrukowane na drukarce 3D i „oddane” krabom, które „korzystają” z nich w swoim naturalnym środowisku. Praca zgłębia idee tożsamości, narodowości, migracji, miejsca zamieszkania i coraz bardziej zacierającej się granicy między światem naturalnym, a tym zbudowanym.

Akira Wakita (JP) Furnished Fluid
Instalacja, ukazująca nowe wymiary dizajnu 21. wieku w odniesieniu do ikon dizajnu 20-wiecznego, będąca generowaną w czasie rzeczywistym wizualizacją niezauważalnego w naszym życiu codziennym przepływu powietrza. Łącząc sztukę i naukę, artysta poddaje analizie klasyczne przykłady dizajnu przemysłowego z XX wieku: W. W. Stool (1990) Philippe’a Starcka, Robie House 1 (1908) Franka Lloyda Wrighta, a także Big Easy (1991) Rona Arada. Miniaturowe modele krzeseł, umieszczone przed dużymi ekranami, stanowią podstawę dla wizualizacji. Specjalnie opracowane oprogramowanie renderuje ruch cząsteczek i kolorów wzdłuż krawędzi i narożników, wizualizując przepływ powietrza obiektów, ukazując tym samym projektowanie produktu w zupełnie nowym świetle.

Paweł Janicki (PL) Vibra v. 2
Interaktywny obiekt w kształcie kopuły geodezyjnej, sonifikujący – przy pomocy przewodnictwa kostnego – transmitowane w czasie rzeczywistym strumienie danych. Kopuła geodezyjna jest także formą, którą można odczytać w kontekście innych idei Buckminstera Fullera (który stworzył aparat matematyczny opisujący przekształcenia sfery do charakterystycznej bryły złożonej ze stykających się krawędziami trójkątów); Fuller postrzegał Ziemię jako homeostat przemierzający kosmos, a od stanu wewnętrznej równowagi i zdolności do wzajemnego wspierania konstytuujących go elementów uzależniał szanse na przetrwanie i dalszą egzystencję ludzkości.

Kopuła geodezyjna jest zaś unikalnym fizykalnym wcieleniem myślenia w kategoriach kodu: jest sensualnym (bo dostępnym zmysłom) programem dla materii przypominającym, że digitalność – jako termin wywodzący się z łacińskiego digitus (palec) – mówi także o fizyczności i dotyku, skanowaniu parametrów ciała i samopoznaniu.

Shuai Cheng Pu (TW) The Friend on the Rocking Chair-Visual Oblation
Wizję podzielono na kilka ekranów – główny monitor umieszczony w przestrzeni wystawienniczej oraz wyświetlacze telefonów należące do odwiedzających ją gości. Odtwarzane w czasie rzeczywistym wideo można oglądać z różnych perspektyw – spoglądając na sztuczną głowę z zewnątrz lub przybierając punkt widzenia znajdujący się z tyłu głowy robota. „Przyjaciel” może też niespodziewanie „rozwalić system” i wmieszać się w tłum.

Vincent Voillat (FR) Tapis Roulants (Rolling Carpets)
Projekt zainspirowany kairską ulicą – wszechobecnym ruchem samochodowym i kakofonią dźwięków. Instalacja składa się z, przywiezionych przez artystę z Egiptu, pokrowców na samochody oraz nagranej w Kairze ścieżki dźwiękowej: klaksonów, śpiewu muezina, odgłosów dobiegających z targowisk, szelestu skrzydeł ptaków…

Pokrowce, niczym samochody wypełnione powietrzem, wznoszą się i opadają, przywodząc na myśl rytm oddechu.

Susanne Prinz (DE) + Olga Lewicka (PL) Digesting History
Instalacja Digesting History skomponowana jest z wyrobów cukierniczych o kształtach istniejących, niezrealizowanych lub zniszczonych podczas wojny budynków autorstwa architekta Hansa Poelziga.

Tworzywem bazowym unikatowych form będzie m.in. piernik, marcepan, czekolada i cukier. Projekt jest realizowany we współpracy z wrocławskim kolektywem Food Think Tank i Dessau Institute of Architecture.

Karina Marusińska + Alicja Kielan, Food Think Tank (PL) Tablerror
Karina Marusińska aranżuje stół bankietowy za pomocą naczyń pozyskanych z Fabryki Porcelany Kristoff. Kluczem selekcji przedmiotów jest niespełnianie przez nie przemysłowych standardów ze względu na rozmaite wady. Autorkę interesuje etap przejściowy pomiędzy taśmą produkcyjną a złomowiskiem, tropienie i utrwalanie momentów pomyłek. Dzięki przeniesieniu tych ułomnych produktów na stół, użytkownicy mają szansę doświadczyć materialnego świata, który wymknął się spod kontroli człowieka.

PONIEDZIAŁEK
Aki Inomata (JP)
Why not hand over a »shelter« to hermit crabs?
dokumentacja projektu i rozmowa z artystką
8 czerwca 2016
Centrum Sztuki WRO, Eco Expanded City 2016

WTOREK
Akira Wakita (JP)
Furnished Fluid
dokumentacja projektu i rozmowa z artystą
maj 2016
Centrum Sztuki WRO, Eco Expanded City 2016

ŚRODA
Paweł Janicki (PL)
Vibra v. 2 [Vv2]
dokumentacja instalacji
wystawa Utopie, 13.05 – 3.07.2016
Centrum Sztuki WRO, Eco Expanded City 2016

CZWARTEK
Shuai Cheng Pu (TW)
The Friend on the Rocking Chair-Visual Oblation
dokumentacja instalacji
wystawa Feel Like Self, 17.05 – 11.06.2017
piwnice dawnego Pałacu Ballestremów
17. Biennale Sztuki Mediów WRO 2017 DRAFT SYSTEMS

PIĄTEK
Vincent Voillat (FR)
Tapis Roulants (Rolling Carpets)
dokumentacja instalacji
wystawa RenomaWRO, 13.05 – 30.06.2015
16. Biennale Sztuki Mediów WRO 2015 Test Exposure

SOBOTA
Susanne Prinz (DE) + Olga Lewicka (PL)
Digesting History
proces powstawania instalacji w pracowni Food Think Tank
13-17.04.2016, Goethe-Institut Pop Up Pavillon

NIEDZIELA
Karina Marusińska + Alicja Kielan, Food Think Tank (PL)
Tablerror
dokumentacja instalacji performatywnej
17.05.2019, Piekarnia
18. Biennale Sztuki Mediów WRO 2019 CZYNNIK LUDZKI | HUMAN ASPECT