WRO 89
   

WRO 89
   

Info

1. Międzynarodowy Festiwal Wizualnych Realizacji Okołomuzycznych
4-10.12.1989

Pierwszy przegląd sztuki mediów i działań interdyscyplinarnych w Polsce przygotowany został poza oficjalnie działającymi instytucjami kultury i poza cenzurą, przez niezależną kooperatywę twórców, badaczy i miłośników sztuki awangardowej, Open Studio WRO. Stworzyli je Violetta Kutlubasis-Krajewska, Piotr Krajewski i Zbigniew Kupisz oraz Lech Janerka. Pionierska formuła festiwalu oparta została na prezentacji sztuki łączącej obraz i dźwięk kreowane przy użyciu elektroniki. Jakkolwiek stosowane już wcześniej w sztuce- w powszechnej świadomości urządzenia wideo i komputery  nie kojarzyły się z kreacją artystyczną. Utożsamiano je bardziej  z naukowymi badaniami zmierzającymi do przyszłego komercyjnego wykorzystania, bądź z prognozami science-fiction, niż teraźniejszością i narzędziami kreacji. Sztuka elektroniczna w oficjalnym obiegu była niemal nieobecna.

W legendarnym Czarnym Salonie, sali będącej siedzibą nieistniejącego już wówczas Teatru Grotowskiego, WRO powołało na kilka dni Galerię Laboratorium, gdzie odbywały się pokazy oraz performanse z użyciem ekranu wideo (jednego z dwóch dostępnych wtedy w Polsce) i aparatury elektronicznej. Do legendy przeszła „Cucumber Opera”, akcja zespołu Kormorany w opustoszałej i zdewastowanej przestrzeni industrialnej dawnej wieży ciśnień Na Grobli. Z Rosji przyjechał i zaprezentował swój wynalazek – generator do projekcji efektów świetlnych – Bułat Galejew, uczeń i współpracownik legendarnego genialnego wynalazcy i kompozytora, Lwa Termena (Léon Theremin). Termen, choć przekroczył już wówczas lat 90, objęty był ciągle zakazem opuszczania ZSRR wydanym jeszcze w latach 30. Specjalnie przygotowany dla WRO program wideo pokazało Centre Georges Pompidou. Po latach izolacji, we Wrocławiu pojawiła niemal setka progresywnych artystów z całego świata – od Australii i Japonii, przez całą Europę, po obie Ameryki, były też obecne ważne instytucje artystyczne świata zachodniego. Zostało to, podobnie jak duże zainteresowanie publiczności nowym festiwalem, zauważone przez prasę i telewizję. Zjawisku sztuki elektronicznej i WRO – pierwszemu w Polsce festiwalowi ukazującemu ten nowy fenomen – poświęcono wiele uwagi w newsach oraz omówieniach.

Sukces medialny osiągnęła pierwsza nagroda w międzynarodowym konkursie dla Ménagerie Cécile Babiole, która często pojawiała się w różnych programach telewizyjnych.

Migawki z festiwalu prezentowały telewizyjne serwisy informacyjne, a Program 2 TVP wyemitował obszerny reportaż z festiwalu. Podsumowania WRO publikowała zarówno codzienna prasa, jak i pisma specjalistyczne (magazyn „Film”) oraz niszowe ziny komputerowe. Recenzje za granicą zamieścił m.in. popularny berliński magazyn miejski „TIP”, a w ZSRR (istniejącym jeszcze wówczas) wydawany w milionowym nakładzie miesięcznik „Radio i Telewizja”.

Niemal zaraz po zakończeniu WRO 89 rozpoczęły się pokazy najciekawszych prac z programu festiwalu. Na początku 1990 roku, na zaproszenie Urszuli Czartoryskiej, odbyły się w Muzeum Sztuki w Łodzi trzydniowe pokazy wyboru prac z wrocławskiego festiwalu. Było to pierwsze z licznych zorganizowanych w tym roku przeniesień i początek kontynuowanego do dziś projektu WRO On Tour.

Obszerne prezentacje twórczości polskich twórców zostały pokazane we Francji, Brazylii, Niemczech i Danii, dając początek późniejszym współpracom artystycznym.

 

KONKURS I NAGRODY

KONKURS

Zaprezentowano wszystkie 162 zgłoszone prace

JURY

Isabelle Seigneur (FR)
Erwan Depenanster (FR)
Andrzej Kołodyński (PL)
Piotr Krajewski (PL)
Anatoly Prokhorov (ZSRR)
Michael Scroggins (USA)
Stefan Szczypka (PL)

I NAGRODA

Menagerie, Cecile Babiole (FR, 1986)
Dokąd prowadzi ta droga, Jan Brzuszek (PL, 1989)

II NAGRODA

Raj 69, Mirosław Koch (PL)
O, Rafał Bogusławski (PL)

III NAGRODA

Drehmoment, Hanno Baethe (RFN)

WYRÓŻNIENIA

Terry Flaxton (USA), Norbert Meissner (RFN), Axel Möckel (RFN), Krzysztof Skarbek (PL),
Annaliese Varaldiev (USA), Magdalena Borkiewicz (PL), Andrzej Bronikowski (PL)