Info

Program otwarcia (środa, 10 kwietnia):
IP Studio (Ruska 46A, pokój 401.3)
18:00 – powitanie, oprowadzanie autorskie (część 1.)
WRO Art Center (Widok 7)
19:00 – oprowadzanie autorskie (część 2.), performans an act of arriving (or becoming visible)

mattermorphosis
płynne ciała, chaotyczne krainy i niewidzialne systemy

Realizowane w laboratoriach zadania podlegające bardzo precyzyjnym procedurom, instrukcjom i protokołom postępowania nie zawsze przynoszą zakładane rezultaty: materiał czasem ulega degradacji, pojawiają się zakłócenia.

mattermorphosis prezentuje 9 premierowych prac uczestników międzynarodowego programu Funken Academy. Opowiada również o samym procesie, w którym osoby artystyczne eksperymentowały w instytutach Fraunhofera – składając DNA, rzeźbiąc z podłoża nasączonego grzybnią oraz przekształcając informacje w wirtualne dane, które następnie były przetwarzane w precyzyjne metalowe struktury.

mattermorphosis prezentuje wyniki tych poszukiwań. Instalacje zlokalizowane jednocześnie w Centrum Sztuki WRO oraz w IP Studio tworzą przenikającą się, wielowątkową narrację na temat przemian technologicznych oraz ich wpływu na tworzywo, nasze otoczenie, ciała i zachowania.

mattermorphosis zabiera nas w podróż po złożonej i paradoksalnej naturze materiałów, z którymi pracowali uczestnicy Akademii badań artystyczno – technologicznych. Stawali wobec wyzwań związanych z uchwyceniem, prezentacją i utrwalaniem mutujących się form. Konfrontowały się z nieuchwytną materią nano skali, rzeźbiąc niewidzialne struktury za pomocą DNA origami (składanie DNA). Odkrywali wrażliwość organicznych systemów próbując zapewnić właściwe warunki niezbędne do wzrostu i pracy z nieprzewidywalną materią (grzybnia). W końcu podporządkowując się bardzo restrykcyjnym zasadom pracy z maszynami, podejmowały próby kodowania informacji i danych w metalowych artefaktach (drukowanie 3D w metalu). Realizowane w laboratoriach Fraunhofera zadania podlegające bardzo precyzyjnym procedurom, instrukcjom i protokołom postępowania nie zawsze przynosiły zakładane rezultaty: materiał czasem ulegał degradacji, pojawiały się zakłócenia. Materialność odkrywała swoją niejednoznaczną tożsamość, relacyjność i wielowartościowość, wskazując tym samym na ograniczenia narzędzi, naszego języka, poznania i rozumienia.

Pomimo różnorodności tematów zaproponowanych przez mentorów 3 kursów (Carolin Liebl & Nikolasa Schmid-Pfählera, Pawła Janickiego, Noor Stenfert Kroese) oraz odrębnych fokusów technologicznych, pewne wątki i procesy badawcze, a także pewne określone tropy i wrażliwości artystyczne przenikały się niezależnie od grup. Łącznikiem była aktywna rola materii i jej udział w kształtowaniu różnych aspektów rzeczywistości, w spektrum od spekulacji do sprawczości (nowy materializm). Rozwój i postęp technologii, jej wpływ na ewolucję i transformację świata stanowiły kontekst badań (transhumanizm). Natomiast nieskrępowana wyobraźnia i swoboda twórcza uczestniczek i uczestników napędzały cały proces, doprowadzając do powstania zróżnicowanych w swojej materii i zmiennych w formie prac (rzeźby kinetyczne, instalacje interaktywne, środowiska wirtualne, generatywne instalacje dźwiękowe).

Enigmatyczne taksony, mutujące ciała i uprawa fulgurytów
Charlotte Roschka prezentuje tajemniczy organizm, który ze względu na brak wystarczającej ilości danych, niejednoznaczne cechy i spontaniczne zachowania wymyka się systematyce i taksonomii. W pracy Insertae Sedis (enigmatic taxa) tworzy kinetyczną rzeźbę, naśladując proces składania DNA (DNA origami) w kierunku stabilnej i samowystarczalnej struktury (self-supporting system). Korzysta z modelu uczenia maszynowego szkolonego na genach i obrazach struktur ciał organizmów, wykorzystuje materiał genetyczny jako materiał artystyczny, spekuluje na temat przyszłych, jeszcze niezidentyfikowanych gatunków i form. Pai Litzenberg rzeźbi podlegający transformacjom wyobrażony organizm, który przenika różne sfery (od cyfrowego modelu 3D do efemerycznej struktury z lodu). Formuje i deformuje jego tożsamość w gestach mikroperformatywności (Ghostly Collector). Amelie Vierbuchen zabiera nas w chaotyczną krainę uprawy fulgurytów. Przeprowadza nas przez proces od uderzenia pioruna, podczas którego wytwarzana jest ekstremalnie wysoka temperatura, po topienie się minerałów i zastyganie krystalicznych struktur. Próbuje odtworzyć ten naturalny proces odwróconego mechanizmu wzrostu wewnątrz precyzyjnej maszyny drukującej w metalu ( _ _ harvest).

Dramaturgia liczb pierwszych, dane zapisane w RNA i szuflada drukarska
Erwin Jeneralczyk poszukuje wzorców (rytmu) w sekwencjach matematycznych, takich jak liczby pierwsze (analiza pierwszego miliona). Zainspirowany teoriami emergencji i chaosu odkrywa nieoczywiste zależności, wizualizuje uporządkowane wzorce, rozciągając swoją podróż w głąb szumu i sygnału (Safeness). Pracujący w duecie Jonathan Joosten i Hendrik Klatte budują ryzomatyczną strukturę, heterogeniczny ekosystem złożony z grzybów, minerałów i znalezionych przedmiotów, umieszczając je w starej szufladzie drukarskiej (kaszta). Wcześniej niepowiązane ze sobą obiekty prywatnej kolekcji stają się komponentami współczesnego syntezatora modularnego (An act of arriving <or becoming visible>). Sohyun Lee zastanawia się, czy (obce) wspomnienia mogą być zakodowane w naszych ciałach? W myśl badań w dziedzinie biologii molekularnej rozwijanych przez zespół Oded Rechavi wspomnienia mogą być transferowane między pokoleniami (dziedziczenie epigenetyczne i funkcje RNA). Pewne doświadczenia wpływają na nasze geny. Określony rodzaj wiedzy może zostać odziedziczony na poziomie układu komórkowego a ciało staje się repozytorium danych biologicznych. W The Case of Dataworm autorka przekształca ogromną ilość danych RNA w model 3D i tworzy z niego metalową strukturę. Laura Leppert tworzy esej wizualny tropiąc wyobrażenia i obsesje związane z DNA. Przygląda się naukowej metaforze DNA jako „kodu życia” – uniwersalnego języka bez autora. Przeprowadza nas przez historyczne procesy produkcji wiedzy, która z upływem czasu staje się mitologią. Oscylując między nauką a fikcją podąża za kodem – od laboratorium nanotechnologicznego, przez Muzeum Historii Naturalnej do złożonych systemów kodowania informacji i rozkodowywania czarnych skrzynek algorytmów big data (Code or Crysalis).

Efekty uboczne, hybrydy i organiczne maszyny, współpraca czy eksploatacja
Eugénie Desmedt przygląda się procesom powstawania dzieła artystycznego przy wykorzystaniu materii organicznej jako fizycznego materiału (od wzrostu do rozkładu grzybów Reishi). Świadome wykorzystywanie materiału prowadzi do refleksji nad jego statusem – od przyjaznego sojusznika do trudnego we współpracy i wymagającego podporządkowania i kontroli tworzywa (How to negotiate with a material). Sonia Kujawa kontynuuje ten wątek stawiając pytanie o szanse i czynniki ryzyka w budowaniu symbiotycznych relacji opartych na współpracy z materią organiczną (grzybnia). Gdzie kończy się cienka granica między współpracą i współtworzeniem a wyzyskiem i kontrolą? Praca z wrażliwym organizmem wymaga dostrojenia. Niewłaściwe protokoły postępowania niszczą materiał. Przenosząc te doświadczenia na sieć roślina – technologia – człowiek tworzy instalację, w której japońska wierzba plamista (niebywale wytrzymała i zdeterminowana, pomimo wątłego wyglądu i kruchości) połączona z elektroniką, podąża za źródłem światła kontrolowanego przez widza. Dosyć okrutna choreografia odruchów warunkowych tworzy jednocześnie zaskakująco pociągającą w obserwacji relację zależności. Powstaje dziwny produkt uboczny postępu (Symbionic Affairs).

Matter feels, converses, suffers, desires, yearns and remembers / Karen Barad

____________________________
Osoby artystyczne: Eugénie Desmedt, Charlotte Roschka, Erwin Jeneralczyk, Jonathan Joosten, Hendrik Klatte, Sonia Kujawa, Laura Leppert, Sohyun Lee, Pai Litzenberger, Amelie Vierbuchen

Kuratorka: Dominika Kluszczyk

Zespół preselekcyjny: Ben Balcerzak, Dagmara Domagała, Kinga Gralak, Paweł Janicki, Zuzanna Jaworska, Tola Kita, Dominika Kluszczyk, Nari Kutlubasis, Mariia Serhiienko, Gosia Wrzosek

Produkcja i koordynacja: Zuzanna Jaworska, Mariia Serhiienko

Identyfikacja wizualna: Kinga Gralak

Zespół mentorski akademii Funken: Carolin Liebl & Nikolas Schmid-Pfähler, Paweł Janicki, Noor Stenfert Kroese

Partnerzy merytoryczni: Klub Solitaer (Chemnitz), Ars Electronica (Linz)
Partnerzy technologiczni: Fraunhofer ENAS (Chemnitz), Fraunhofer IWU (Drezno), Ars Electronica BioLab (Linz)

Projekt jest realizowany dzięki wsparciu Gminy Wrocław | wroclaw.pl, Fundacji Współpracy Polsko-Niemieckiej oraz Unii Europejskiej w ramach programu „Kreatywna Europa”